รามเกียรติ์ 14
การต่อสู้ในถ้ำดำเนินต่อไปอีก เจ็ดวัน เจ็ดคืน จนพาลีเริ่มอ่อนแรงจึงถามทรพีว่า เจ้าทรพีเจ้ามีเทสดาองค์ไหนคุ้มกัน รักษาอยู่หรือ” ด้วยความมั่นใจทรพีตอบว่า “ไม่เลย ข้าเก่งของข้าเองตั้งแต่กำเนิด” สิ้นคำอันทระนงของความหนุ่ม เหล่าเทวดาที่รักษาร่างกายส่วนต่างๆของทรพี พากันผละออกจากควายอกตัญญูทันที พาลีเห็นด้วยญาณว่าเทวดาแต่ละองค์เริ่มออกจากร่างทรพีแล้วจึงตรงเข้าหักเขา ใช้พระขรรค์แทงที่คอของควายดำทันที ทรพีล้มลงและตายลงเพราะความไม่รู้จักบุญคุณของผู้ที่อุปถัมป์ค้ำชูแท้ๆ พาลีก็พลอยหมดแรงเพราะรบกันมาเกือบสองสัปดาห์จนไม่ได้พักผ่อน จึงขอนอนพักเอาแรงในถ้ำก่อน
เลือดของทรพีไหลออกมาจากถ้ำมิได้ขาดสาย จนเหล่าเทวดาต่างชื่นชมยินดีโปรยปรายฝนเย็น ตกลงมาให้บริเวณนั้นชุ่มชื่น กอบกับจะได้ล้างคาวเลือดควายด้วย สุครีพรีบไปที่ถ้ำเพื่อดูว่าเลือดใครออกมาจากถ้ำกันแน่ ปรากฏว่าเลือดควายผสมกันน้ำฝนจากฟ้า ทำให้เลือดขุ่นของควายกลายเป็นเลือดสีแดงใส สุครีพเข้าใจว่านั่นคือเลือดของพี่ชายบังเกิดเกล้าของตน
“แล้วเราจะบอกพระมเหสีดาราอย่างไร องคตต้องกำพร้ำพ่อแต่เด็ก เราจะทำอย่างไร เราไม่พร้อที่จะขึ้นบันลังเป็นกษัติร์แห่งวานร ไม่… ตาตอนนี้เราควรปิดปากถ้ำตามที่พี่พาลีสั่งไว้ซะก่อน กอ่นที่ทรพีจะออกมา และความเสียหายจะเลยเถิดไปกว่านี้. พญาลิงสุครีพรวบรวมแรงอันมหาศาลเคลื่อนหินก้อนใหญ่มาปิดปากน้ำอย่างสนิท เพื่อทรพีจะไม่มีทางได้ออกมาก่อความวุ่นวายแน่ๆ
พาลีเริ่มมีแรงมากขึ้นจนยันกายขึ้นมาได้ แต่ต้องแปลกใจว่าทำไมถ้ำจึงได้มืดสนิทกว่าตอนที่เข้ามา พญาลิงอบากออกจากถ้ำโดยเร็วเพราะอากาศในนี้เริ่มจะหมด กลิ่นคาวเลือดควายของทรพีก็คลุ้งไปหมด
พญาลิงเดินออกมาแต่ม่พบแสงสว่างจากภายนอกเลย …. ทำไมหละ ทำไมถ้ำถึงได้ปิดสนิทอย่างนี้ …..สุครีพ เจ้าจะยึดบรรลังข้าใช่ไม๊ย..