รามเกียรติ์ 17
อีกสามวันต่อมาข้าราชการฝ่ายในของมิถิลาจัดเตรียมงานแต่งงานที่ทุกคนรอคอยเสร็จทันฤกษ์พอดี นี่คือคู่รักสี่คู่แห่งทศวรรษ ท้องพระโรงแห่งมิถิลาได้รับการทำความสะอาดอย่างหมดจด พร้อมประดับด้วยดอกไม้และของมงคลต่างๆ พอได้เวลา วสิษฐ์ฤาษีแจ้งแก่ท้าวทศรสว่า “เจ้าชายแห่งอโยธยาทั้งสี่ ได้รับการชำระกายจนบริสุทธิ์ และได้สวมกำไลศักด์สิทธิ์พร้อมแล้ว โปรดนำพระธิดาของท่านออกมาเถิด”
พระชนกจึงนำสีดาองค์หญิงแห่งมิถิลาเสด็จมาในราชพิธี ความงามของหญิงสาววัยสิบหกปีทำให้ทุกคนตะลึง เธอบอบบางแต่ทุกก้าวที่ย่างนั้นมั่นคง เอวที่คอดกับสะโพกที่กลมกลึงสมดุลลงตัว อกคู่น้อยและร่างกายท่อนบนถูกพันปกคลุมด้วยผ้าไหมสีสวย เจ้าหญิงก้มหน้าตามมารยาทแห่งราชประเพณี ท้าวชนกจูงมือสีดามาส่งให้ราม “นี่คือสีดาลูกรักของเรา รามจากนี้ไปนางจะเป็นของเจ้า จงกุมมือนางไว้เพราะนางจะไปทุกที่ จะเป็นเงาของเจ้า จงรับนางไว้และจงดูแลสีดาผู้เป็นดั่งดวงใจของข้าให้ดี”
จากนั้นพระชนกเบือนหน้ามาทางสีดา “สีดาลูกรัก เจ้าจงสวมมาลัยให้แก่องค์รามเถอะ” เจ้าหญิงแห่งมิถิลาสวมมาลัยดอกกุหลาบแก่เจ้าชายแห่งอโยธยา และในจังหวะนั้นนัยตาอันดำขลับของทั้งคู่ก็ประสานกัน ต่างคิดเหมือนกันว่า “ใช่ นี่คือดวงตาคู่ที่สบกันทางซอกประตูหนิ” ขณะนี้รามรู้สึกร้อนทั่วหน้า ใจเต้นแรงแต่สิ่งที่ทำได้คือยิ้ม ยิ้มอย่างพอใจในทุกๆอย่างของที่นี่ ณ เวลานี้ พระชนกหลั่งน้ำสังข์ศักสิทธิ์ให้แก่คู่บ่าวสาว
จากนั้นพระชนกได้นำสาวน้อยอีกนางหนึ่งมาหยุดอยู่ที่หน้าองค์ลักษณ์ “นี่คืออุรมิลาธิดาของเรา ลักษณ์เจ้าจงรับนางไว้และดูแลนางผู้เป็นดั่งดวงตาของข้าให้ดี”
ต่อมาท้าวกุศธวัชได้จูงมือพระธิดามานทวี (หรือมนเทวี) ให้แก่พระพรต
และพระธิดาศรุตเกียรติ (ศรุตกีรติ) ให้แก่พระสัตรุด
(ตามพระราชนิพนธ์พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ของไทยมีแต่พระรามกับสีดาแต่งงานกันคู่เดียว)