รามเกียรติ์ 52
ทศกัณฐ์ผู้คอยท่าอยู่ในพุ่มไม้จนใกล้ค่ำ รอจนกว่าพระอาทิตย์จะลับขอบฟ้า เห็นโอกาสที่สีดาอยู่ในอาศรมเพียงลำพัง จึงแปลงกายเป็นฤาษี มือถือตาลปัตร (ฉบับอินเดียบรรยายว่า ถือหม้อน้ำและร่ม ผูกมวยผม สวมรองเท้าไม้ ห้อนประคำรอบคอและข้อมือ) เดินหลังตรงเข้าไปในเขตอาศรมแต่ด้วยแรงอธิฐานองค์ลักษณ์ที่สะกดไว้ทำให้ฤาษีแปลงไม่สามารถเข้าอาณาเขตของอาศรมหลังน้อยได้ “นี่มีใครอยู่บ้าง อาตมาขอบินฑบาตรน้ำซะอึกสิโยม”
นางสีดาชโงกหน้าออกดูเห็นเป็นฤาษีผู้ทรงศีล หากในขณะเวลาปกติเธอคงไม่วางใจพูดจากับคนแปลกหน้าในยามวิกาล แต่ในขณะนี้เธอห่วงสามี ห่วงว่าทั้งรามทั้งลักษณ์จะพบกับอันตราย จึงทำให้เธอลืมตระหนักถึงความปลอดภัยของตนเอง กอปรกับเห็นสภาวะแห่งผู้ทรงศีล กริยาน่าเกรงขามนัก เธอวางใจกับนักพรต เพราะทั้งชีวิตเธอพบแต่นักพรตที่ซื่อตรง ครั้งนี้จะเป็นประสบการณ์อันน่ากลัวครั้งแรกของเธอ
สีดาเดินออกจากที่พักพร้อมคนโทน้ำ “กราบนมัสการท่านผู้ทรงศีล ดิฉันขอทราบว่าท่านมาทำอะไรในเขตอันตรายแห่งนี้” สีดาถามอย่างไม่วางใจเท่าใดนัก เพียงแค่เห็นหน้าสีดาวูปแรกพญายักษ์ก็แทบรักหมดใจซะแล้ว ทั้งชีวิตนี้เจ้าแห่งลงกาไม่เคยมีความรู้สึกวูปวาบตามใบหน้ารามถึงทุกส่วนในร่างกายเท่านี้มาก่อนเลย โอ้สีดาของข้า เจ้าต้องเป็นของข้า ของข้าผู้เดียว และตั้งแต่ตอนนี้ด้วย “โอ้นางคือใคร พระอุมาหรือ พระลักษมีหรือ พระสุรสาวดี ท่านคือเทวีองค์ใด……ผิวพรรณกระจ่างดั่งทอง ฟันเรียบเสมอตรงดั่งมุข นัยต์ตาดำขลับอย่างตากวาง
หน้างามเด่นเหมือนพระจันทร์เดือนหงาย ผมสลวยยาวราวเส้นไหม อกเอ็วบอบบางน่าถนอม กริยาเหมือนธิดาชาวสวรรค์ ข้าไม่เคยพบหญิงที่งามพร้อมทั้งขณะพิศและงามผ่านแต่แรกพบ บอกข้าทีว่าเจ้าเป็นใครมาจากไหนจึงมาอยู่ในป่าแห่งนี้” ฤาษีแปลงหลุดวาจาเกี้ยวพาซะยือยาวอย่างลืมตัว สายตาฤาษีแปลงคุกคามความเป็นอิสตรีจนทำให้สีดารู้สึกอึดอัดยิ่งนัก ด้วยประสบการณ์พญายักษ์บังคับตัวเองให้เล่นไปตามบทของพระดาบส
ด้วยการเลี้ยงดูอย่างผู้ศัทธาในศาสนาทำใหก้สีดาไม่สามารถละเลยผู้ทรงศีลได้ แม้จะอยู่ในเวลาคับขัน “ข้าน้อยมีนามว่าสีดาเป็นบุตรีของพระชนกแห่งมิถิลา ภัสดาข้ามีนามว่าองค์รามแห่งอโยธยา แต่ด้วยที่ท่านต้องเดินดงตามสัญญาที่พระบิดาเคยให้ไว้กับพระแม่ไกรเกษี ข้าน้อยพร้ององค์ลักษณ์ผู้อนุชาจึงตามเสด็จมาได้สิบปีเศษแล้ว เหลือเวลาอีกไม่ถึงสามปีเราสามกษัติร์ก็จะได้กลับพระนครแล้ว ท่านฤาษีเป็นใครจึงมาธุดงแถวนี้”