รามเกียรติ์ 62
พระรามและพระลักษณ์ประคองกันและกันฝ่าป่าอรัญญาอันรกทึบจนแสงแดดไม่สามารถรอดผ่านสู่พื้นดินได้ อากาศที่ร้อนอบอ้าวทำให้สองกษัตริย์ไม่อาจทรงตัวได้เหมือนจะขาดอากาศหายใจ สองพี่น้องพยุงกายเดินไปตามทิศตะวันตกเฉียงใต้ตามที่ยักษ์กุมพลบอกทาง
(เล่มรามายณะเล่าว่า การฆ่ายักษ์กุมภัณฑ์ไม่ใช่เรื่องง่ายจะต้องใช้อัคคีเทพปลอดปล่อยวิญญาณ พระลักษณ์ต้องขุดหลุมใหญ่เพื่อฝังยักษ์ทั้งเป็นและก่อไฟเผาให้ร่างไหม้อย่างช้าๆ เป็นภาพที่ทรมานยิ่งนักแต่เป็นทางช่วยให้ยักษ์กุมภัณฑ์กลับกลายร่างเป็นเทพแห่งธนู โดยมีม้าสวรรค์มารับกลับ ความทรงจำต่างๆกลับมาดั่งเทพผู้รู้ด้วยญาณ จึงบอกทิศทางให้พระรามเดินทางไปพบสุครีพผู้ที่จะช่วยนำสีดากลับมา)
….. พระลักษณ์หยุดกึ๊กกระทันหันโดยที่พี่ชายที่เดินตามมาเกือบจะเดินมาชนอย่างไม่รู้ตัว อากาศในบริเวณนั้นขมุกขมัวยิ่งขึ้น พระรามรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติแน่เพราะน้องชายไม่เคยนิ่งเงียบขนาดนี้ “ลักษณ์ ลักษณ์ น้องเป็นอะไร” ไม่มีเสียงตอบรับจากพระหน้าทอง พระรามขึ้นศรเตรียมตัวรับมือกับอันตรายที่จะเกิดขึ้น ทันใดนั้นนางยักษ์อัศมูขี
(ปรากฎตัวขึ้น นางตัวดำ สูงใหญ่ดั่งต้นตาล นมยานถึงเอว นางแลบลิ้นพร่ำเพ้อถึงสองฤาษีหนุ่มงามจริงๆ งามทั้งสององค์เลย “องค์หนึ่งเขียวขำทั้งอินทรีย์ ดั่งมณีมรกตรจนา องค์น้อยนั้นผิวเหลืองอ่อน อรชรยั่วเสน่หา” นางยักษ์อัศมูขีคงนิยมหนุ่มแนวขาวบางจึงคว้าตัวพระลักษณ์เหาะขึ้นไปบนฟ้า ทั้งรูปไร้ใบหน้า ชื่นชมองค์แอวทั่วร่างกาย พร้อมเชิญชวนว่า “น้องชื่ออัศมูขี พี่มาอยู่กับน้องเถิด น้องจะดูแลให้พี่รู้รสรักที่จะปรนเปรอ
ทั้งใต้แสงแห่งตะวัน เราจะร่วมอาบแสงแห่งจันทรา หมู่ดาริกาต้องอิจฉา หรือกระทั่งอนธกาลอันมือมิด….” นางเชิญชวนพระลักษณ์ให้ร่วมรักทุกสภาวะ นางไล่นิ้วไปทั่วกล้ามอกของเจ้าชายวัยหนุ่ม กอดจูบไปทั่ว