รามเกียรติ์ 9
พระลักษณ์ขึ้นสู่แท่นอันสถิตของธนูมหาโมลี พระหน้าทองเอื้อมมือไปจับคันธนูพร้อมเกร็งแขนเต็มที่ก่อนที่จะค่อยๆออกแรง ธนูค้นใหญ่เริ่มขยับตามแรงแขน กษัตริย์องค์อื่นในที่นั้นเบิกตากว้าง “เฮ้ย ทำไมมันง่ายดายอย่างนั้นอะ เด็กคนนั้นต้องยกศรขึ้นแน่ๆ” องค์ลักษณ์ตาเบิกกว้างตกใจว่าทำไมธนูที่ดูเหมือนหนักนักหนักหนา ทำไมเบาซะขนาดนี้ เจ้าชายหนุ่บอกตัวเองว่า
“เรายกมันได้หนิ ยกได้อย่างไม่ยากเย็นด้วย แต่…..เราไม่ใช่ ไม่ใช่เขยแห่งมิถิลา ใครจะคู่ควรเท่าพี่ของเรา” องค์ลักษณ์ละมือจากคันธนู เดินลงจากแท่นพิธีอย่างไม่ใยดี น้องยิ้ม ยิ้มแบบอยากส่งของรักให้พี่ “พี่ราม ตาพี่ละ ข้ายกไม่ขึ้น” คนในบริเวณนั้นไม่เชื่อหูตัวเอง บ้างมโนไปแล้วว่าองค์ลักษมัณคือเขยแห่งมิถิลา องค์รามยิ้มตอบให้น้องชายแกมรู้ว่าน้องรักเปิดโอกาสให้ด้วยความรัก ไม่มีใครรู้จิตใจของสองสหาย สองคู่ชีวิต คู่พระศาสดาและศิษย์ ….คู่สองพี่น้อง องค์รามเดินขึ้นปรัมพิธีโดยไม่มองใคร ไม่คำนับกษัตริย์เจ้าบ้านอย่างพระชนก ไม่แสดงความเคารพต่อผู้ใดทั้งสิ้น เพราะรามบอกตัวเองว่าข้าคือพระเจ้า พระเจ้าที่เหนือกว่าทุกคนในสถานที่นี้ เหนือกว่าใครในชมพูทวีป
เหนือกว่าทุกชีวิตทั้งสามโลก องค์รามกระชับมือที่คันธนูและยกมันขึ้นอย่างง่ายดาย … ทุกสายตาจับจ้องไปที่เจ้าชายองค์โตแห่งอโยธยา…แต่ขณะนี้ภาพที่ทุกคนประจักษ์คือ พระเจ้าที่กลับมาเอาของของท่านคืน ไม่เพียงแต่ยก เจ้าชายหนุ่มค่อยๆพลิกคันศรอย่างช้าๆเหมือนจะพิจารณาอะไรซะอย่าง “ใช่สินะสายธนูที่ขาดอยู่จากครั้งที่พระอิศวรง้างคันศรอย่างเต็มแรงหมายจะสังหารตรีบุรัม แต่ลูกศรก็ไม่ได้พุ่งทะยานออกไป
พระอิศวรง้างซ้ำถึงสามครั้งจนสายธนูขาด พระศอดำขว้างอาวุธเทพทิ้งลงพื้นอย่างของไร้ค่า องค์รามย้อนคืนความจำลางๆดั่งนิมิต ใช่สินะเราคือพระนารายณ์ เรากลับมาหาเจ้าแล้วโลหะโมลีสหายเก่าของเรา” เงียบ…ความเงีบ มีแต่เสียงหายใจและสียหัวใจเต้นของทุกชีวิตในมิถิลา ทันใดนั้นองคร์รามกวัดแกว่งคันโลหะโมลีอย่างคล่องมือ แสดงออกว่านี่คือของของข้า เจ้าชายหน้าสีปลีกแมงทัพดึงปลายสายธนูที่ขาดหมายจะผูกติดกับโคนธนูเพื่อให้ใช้งานได้ดั่งเดิม
กษัติร์ต่างเมืองรำพึงกับสหายว่า “โอ้ข้าแต่พระเจ้าสูงสุดทั้งสามพระองค์ จงเป็นพยาน ดูเหมือนชายหนุ่มคนนี้ไม่ใส่ใจที่จะยกธนูคันนี้เลย แต่นี่คือการมาทวงคืน ดั่งเจ้าของยืนซ่อมธนูของตนอย่างไม่สนใจพิธีรีตองใดๆ” พระรามออกแรงดึงสายธนู พร้อมโก่งคันศรให้โค้งงอเพื่อผูกสายธนูเข้ากับโคนคันศร จากนั้นองค์รามยกมหาธนูขนาดใหญ่ที่ซ่อมแซมสำเร็จขึ้นท่าประทับยิง