รามเกียรติ์12
ขีดขินกลายเป็นศุนย์รวมของวานรและชนเผ่าต่างๆ จากเมืองเล็กๆกลายเป็นนครที่ใหญ่โตจนเป็นที่ยำเกรงของแค้วนข้างเคียง ยิ่งพญาพาลีผูกมิตรกัยท้าวมหาชมพูเมืองชมพู (หรือชามพู – ผมว่าอาจจะเป็นเมือง Jaipu ของอินเดียในปัจจุบันก็ได้) ผู้ได้ชื่อว่าเป็นวานรตัวเรกของโลก เมื่อขีดขินและเมืองชมพูเป็นมิตรกันพลังทางด้านกองกำลังทหาร ทางด้านเศรษฐกิจเป็นยอดอย่างไม่ต้องเกรงใคร มองให้ลึกจากตำนาน พาลีเป็นบุตรพระอินทย์ผู้เป็นราชาแห่งสวรรค์ พระมหาชมพูเป็นลิงที่เกิดจากศรพระอิศวรและท้าวเธอแห่งเมืองชมพูเฝ้าบูชาพระนารายณ์มิเคยขาดแม้แต่วันเดียว เพระฉะนั้นสองอานาจักรนี้มีความมั่นคงอย่างมาก
ในทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ไม่ไกลจากขีดขิน มีพญาควายเผือกอยู่ตัวหนึ่งชื่อว่าทรพา พญาควายมีควายตัวเมียในฝูกจำนวนมาก ทุกตัวมีลักษณะดีคู่ควรต่อการเป็นแบบพันธุ์ พอตกลูกเป็นควายตัวเมียทรพาจะชื่นชมและนำเข้าฝูกดูแลอย่างดี แต่หากตกลูกเป็นตัวผู้ทรพาจะควิดลูกไส้แตกตายจนไม่มีควายเพศผู้ในฝูงเลย อันนี้ดูเหมือนเป็นธรรมชาติของสัตว์ที่จะกำจัดลูกตัวผู้ที่ในอนาคตจะมาเป็นคู่แข่งในการแย่งตำแหน่งจ่าฝูงของตน พญาทรพาทั้งหล่อทั้งมีเขาแหลมคมและเรี่ยวแรงอันมหาศาล
จนมีอยู่วันหนึ่งนางความในฝูงเกิดท้องขึ้นมารู้สึกว่าลูกจะต้องเป็นตัวผู้แน่ๆ อาจจะแพ้ท้องมากกว่าท้องก่อนๆ ผิวหนังเป็นสิว เหม็นง่าย แม่ควายกลัวว่าถ้าลูกเป็นตัวผู้จริงต้องโดนทรพาฆ่าแน่ๆ จึงหนีไปคลอดลูกในถ้ำ จนลูกออกมาเป็นความตัวผู้ ผิวดำขลับ มีขวัญที่หน้าผากเหมือนพ่อ แต่แม่ความจำเป็นที่จะต้องทิ้งลูกเพื่อกลับเข้าฝูง หากทีพาทราบอาจจะเดือดร้อนไส้แตกกันทั้งแม่ทั้งทารก
จึงอธิฐานว่า “ความดีที่ข้านางความเคยทำไว้ รักษาศีลครบ ไม่เคยทานเนื่อสัตว์ ขอให้เจ้าป่า เจ้าเขาคุ้มครองลูกชายของข้าด้วย แล้ววันหนึ่งเราจะได้เจอกันนะลูก” ก่อนแม่ควายจะทิ้งทารกไว้ในถ้ำได้ตั้งชื่อว่า “ทรพี”
เทวดาอารักที่อยู่ในบริเวณหนั้นเอ็นดูจึงเลี้ยงควายน้อยให้ห่างจากเพศภัยทั้งปวงโดยแบ่งกำลังให้ดังนี้ “เจ้าป่าอยู่ที่ขา เทวดาอาลักษณ์อยู่ที่เขา กำลังจากเจ้าเขาอยู่ตามตัว”???? พอควายน้อยเติบใหญ่ขึ้นเป็นความหนุ่ม เทวดาที่เลี้ยงดูมาก็เล่าความจริงให้ฟัง ว่าทรพีเป็นลูกทรพา