รามเกียรต์ 44
นางสำมนักขากล่าวรายงานตามจริงแต่ไม่ได้เล่าทั้งหมด น้ำตาลูกผู้ชายของตรีเศียรออกทั้งหกตา “โถพี่เราทั้งสอง มีฤทธิ์แท้ๆแต่ใยพลาดท่าให้แก่มนุษย์สองมือ เราพญาตรีเศียรจะรากคอผู้ที่หยามพระเกียรติอสุรวงศ์พงศ์ยักษ์ของเรามาเหยียบให้จมคาบาตรของเราให้ได้”
จอมทัพตรีเศียรเขี้ยวฟันอย่างสุดแค้น พร้อมสั่งให้อำมาตย์เตรียมช้างศึกและไพร่พลเพื่อบดขยี้เจ้ามนุษย์ทั้งสองคน คราวนี้ทัพหลวงของตรีเศียรเคลื่อนมาอย่าเอิกเกริก เสียพลม้า พลช้างคึกคักเหมือนได้ชัยชนะก่อนจะเจอศัตรูซะอีก ขณะที่เดินทางมาถึงอาศรมน้อยกลางป่าของสามกษัตริย์ พญาตรีเศียรไม่ยอมให้เสียเวลาโดยสั่งไพร่พลให้เข้าโจมตีทันที พระราม พระลักษณ์เตรียมตัวไว้ก่อนแล้วจึงตอบโต้กลับจนไพร่พลยักษ์ตายเป็นเบือ
พญาตรีเศียรหาหวั่นไหวไม่ ยังกระชับง้าวแน่นพร้อมไสช้างหมายเหยียบสองมนุษย์ให้ตายคาเท้า พระรามรีบคว้าศรอัคนิวาตจากแร่งแล้วแผลงไปโดนช้างทรงจนตรีเศียรกระโดดลงได้ทันก่อนช้างศึกเชือกโปรดจะล้มลงตรงหน้า
พญายักษ์แห่งมัชวารีควานหาง้าวเพื่อมากระชับมือ แต่พระรามรวดเร็วกว่าคว้าศรพรหมมาสตร์แผลงทะลุหัวใจพญาตรีเศียรจนล้มทั้งยืน (บ้างว่าพระรามเสกยืมหอกมรกตจากพระพรตเพื่อต่อสู้กับง้าวของตรีเศียร สุดท้ายซัดหอกเข้ากลางอกของตรีเศียรจนตาย) ไพร่พลหนีกันกระเจิงแยกสารทิศ
ในนั้นมีนางสำมนักขารวมอยู่ด้วย นางยักษ์เรียกแรงทั้งหมด รวมฤทธิ์ทั้งหมดที่มีพาร่างอันบอบช้ำข้ามหาสมุทรเพื่อแหล่งพึ่งพิงสุดท้าย……เจ้าแห่งลงกา….พญาทศกัณฑ์