
รามเกียรติ์ 48
ตัดมาที่นางสำมนักขา… ขณะที่เจ้าหญิงแห่งลงกาเหาะข้ามทะเลอยู่นั้น ได้ตรึกตรองว่าเราจะทูลพี่ทศกัณฐ์อย่างไรดี พี่จึงจะเสด็จม่าวยชิงองค์รามด้วยตัวท่านเอง เพราะถ้าส่งสมุนตัวอื่นๆมาก็พาลจะตายกันเปล่าๆ…. นางสำมนักขาถลาลงที่กลางวังอันวิจิตรแห่งลงกา หอมร่างกายที่ฟกช้ำหน้าเปื้อนเลือดจากแผลที่ยังไม่แห้งสนิท
ทันใดที่ทศกัณฐ์เห็นสภาพน้องสาวสุดท้องที่รัก ท้าวเธอกระโดดลงจากแท่นเข้าประคองน้อง ปาดน้ำตาที่นองหน้าน้องสาว “ดู ดูน้องเราใครทำเจ้าบอบช้ำขนาดนี้ ถ้าพ่อแม่ของเรารู้ต้องตำหนิพี่แน่ๆ ท่านสั่งไว้ให้ดูแลน้องอย่างดี พี่ไม่เคยให้ไรไต่ให้แมงมาตอม พี่ผิดเองน้องรัก มามะขอพี่ดูแผลหน่อย มามาให้พี่เป่า เพี้ยงหายเจ็บ เพี้ยงหาย” พี่ใหญ่ลูบหัวน้องที่รักดั่งนางเป็นทารกที่เพิ่งอย่านม หอมที่แก้ม ที่หน้าผาก ลงคาถาเป่าเชื่อมบาดแผลให้หาย “มามะ มาเล่าให้พี่ฟังว่าน้องไปโดนอะไร”
นางสำมนักขารู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่อยู่ใกล้พี่ใหญ่ของเธอ
ถึงพี่ พี่ที่ฆ่าสามีของเธอ แต่พี่ชายคนนี้เข้าใจเธอทุกอย่าง น้องไม่มีคำว่าผิด เพียงขอให้ได้ขอพี่อย่างพญายักษ์ทศกัณฐ์มีหรือจะขัด “กราบบาตรเจ้าลงกา …..” นางยักษ์กลับมาสะอื้นอีกครั้ง ทศกัณฐ์โอบรัดน้องสาวที่รักพร้อมให้นิ้งแตะที่ริมฝีปาก “ค่อยๆเล่านะน้อง พี่รอฟังอยู่” เสียงที่อ่อนโยนของพี่ชายทำให้สำมนักขามั่นใจว่างานนี้พี่เราช่วยเราแน่ๆ “ท่านพี่ พี่ที่น้องรัก พี่ที่น้องศัทธา… ขณะที่ได้รับพระกรุณาให้ออกไปท่องเที่ยวต่างแดน อยู่มาวันหนึ่งบังเอิญน้องพบหญิงสาวนางหนึ่งชื่อว่าสีดา น้องเห็นว่าสวย สวยพอๆกับน้องอะค่ะ จะเปรียบยังงัยดีน๊า…..
ทูลว่าอันหญิงทั้งแดนไตร ถึงจะงามก็ไม่พร้อมเพรา
ซึ่งจะเอาพี่นางมณโฑเปรียบ เทียมเทียบไกลกันสักพันเท่า
เปรียบขนงแพ้ขนงนงเยาว์ เปรียบทรงศอเล่าก็ไกลกัน
เปรียบปรางสีดาก็น่าชม เปรียบเนตรเนตรคมคมสัน
เปรียบพักตร์ผืองแผ้วดั่งดวงจันทร์ เปรียบถันดั่งปทุมละอองนวล
เปรียบนาสานางงามแฉล้ม เปรียบโอษฐ์เห็นแย้มเป็นที่สรวล
เปรียบทรงแพ้ทรงโดยกระบวน เปรียบนวลแพ้นวลนางสีดา
เปรียบทั้งมารยาทก็แพ้ด้วย ทรวดสวยเป็นที่เสน่หา
เลิศลักษณ์ทรงเบญจกัลยา ทั้งโลกาจะเปรียบก็ไม่มี
…..อะๆ ท่านพี่มากอดข้าทำไม ข้าไม่ใช่สีดา”
พอพญายักษ์ได้ฟังน้องเปรียบความงามของสีดาให้ฟัง ก็เคลิ้มเข้ากอดนางสำมนักขาอย่างลืมตัว พอรู้สึกตัวก็อายทำเป็นบิดผ้า จับผม “แล้วทำไมไม่พานางมาหาพี่ จะดูสิว่าสวยสู้น้องของพี่ได้มะ นางอยู่แถวไหนนะ…” เป้าหมายของสำมนักขาใกล้จะสำเร็จ “ท่านพี่ น้องกำลังจะจูงนางฤาษีสีดา มาให้ท่านแล้ว แต่มีฤาษีรูปงามสององค์…..เอ้ยมนุษย์สองคนเข้ามาขัดขวาง อ้างว่าเป็นสามีนาง น้องก็ยืนยันว่าจะพาสีดามาถวายเจ้าแห่งลงกา อย่ามาขัดขวาง …. แล้ว ฮือ ฮือ… แล้วเจ้าฤาษีก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง จิกผมน้องตัด จมูกตัดหู ขัดขวางไม่ให้น้องนำสีดามาถวายท่านพี่ แถมบอกชื่อว่ามันคือราม ลักษณ์”