รามเกียรติ์ 68
วันรุ่งขึ้นสุครีพผู้ที่ยังบอบช้ำจากการต่อสู้เมื่อวาน แผลต่างๆก็ยังไม่หายดีเท่าไหร่ แต่ก็ต้องแข็งใจเหาะไปท้ารบพาลีอีกครั้ง เป็นครั้งสุดท้าย เป็นการเดิมพันด้วยชีวิต เพราะคราวนี้พาลีไม่ยั้งมือแน่ๆ สุครีพเหาะมาถึงพระราชวังแห่งขีดขินพร้อมท้ารบพาลีอย่างองอาจ “นี่พญาพาลี เมื่อวานเรายังไม่รู้แพ้รู้ชนะกันเลย เจ้าก็รีบหนีกลับเข้าวังซะแล้ว วันนี้ข้าพญาสุครีพจะไม่ยั้งมือเช่นเมื่อวานแน่ๆ” พาลีได้ฟังน้องตนเองร้องท้าก็อดขำไม่ได้
“สุครีพ เจ้าเป็นอะไรไป เจ้ารู้จักข้ามาทั้งชีวิต เจ้าก็รู้ว่าข้าเก่งกว่าเจ้ามากมายแค่ไหน กลับไปเถอะถ้ายังรักชีวิตตนเองอยู่” พาลีไม่อยากทำร้ายน้องตนอีกแล้ว แต่ก็อดหมั่นไส้ในความจองหองของน้องชายไม่ได้ “อย่ามาบ่ายเบี่ยงเลยพาลี ข้านี่แหละจะเป็นผู้มาเอาชีวิตเจ้า” สุครีพฝืนท้าทายโดยที่เหงื่อแห่งความหวาดกลัวแตกโทรมกาย พาลีเริ่มโมโหต่อคำข่มขู่ของสุครีพ “มามะเจ้าลิงแดง ข้าจะไม่ยั้งมือแล้ววันนี้” พร้อมเหาะขึ้นโจมตีสุครีพกลางท้องฟ้าแห่งขีดขินทันที สุครีพทนให้พาลีเตะถีบชกหมัดแล้วหมัดเล่า เจ็บปางจะขาดใจแต่ก็ต้องล่อให้พาลีไปต่อสู้ในเขตป่าอันศักดิ์สิทธิ์ ถึงพาลีจะดูอ่อนแรงไปบ้างแต่ก็ยังเก่งกว่าสุครีพอย่างมากมาย
พระรามผู้ประทับศรรออยู่บนพื้นดินเห็นวานรสีเขียวและแดงต่อกรกันอย่างดุเดือด แต่คราวนี้พระรามสามารถแยกแยะระหว่างพญาวานรสองตนจากผ้าที่ผูกไว้บนแขนของสุครีพ พอได้จังหวะ พระรามน้าวศรศรียิงตรงไปยังพญาพาลี แต่ด้วยความสามารถพญาพาลีคว้าศรอันทรงฤทธิ์ด้วยมือเปล่าและจ้องมาที่ฤาษีทั้งสอง “เหวยๆ เจ้าชีป่า เหตุใดมารอบทำร้ายเรา เราสองพี่น้องรบกันไม่กี่วันเดี๋ยวก็คืนดีกัน
เจ้าเป็นใครบังอาจคิดร้ายต่อเรา” พญาพาลีโมโหมนุษย์ผู้หวังจะทำร้ายตนโดยไม่รู้ตัว โกรธมากกว่าโกรธสุครีพผู้เป็นน้อง พระรามเดินออกจากที่กำบังและตรัสอย่างทรงพลังว่า “ดูก่อนพญาพาลี เราคือพระนารายณ์อวตารมาสังหารยักษ์ เราชื่อว่ารามแห่งอโยธยา เรามาทวงสัญญาที่ท่านเคยให้ไว้กับพระอิศวร
ท่านเคยสัญญาว่าหากท่านเก็บนางดาราไว้โดยไม่ส่งต่อแด่สุครีพผู้น้องชาย ท่านจะขอตายด้วยศรแห่งองค์นารายณ์ บัดนี้เราได้มาทวงสัญญาแล้ว” พาลีได้ฟังเข่าทรุดลงกับพื้น สองมือพรมถวายบังโคมต่อพระรามผู้ที่ขณะนี้แสดงรูปเป็นองค์นารายณ์สี่กร ทุกกรถืออาวุธในมือ