รามเกียรติ์ 144
พระราชนิพนธ์ของ ร.1
เมื่อนั้น ท้าวราพณาสูรยักษา
ได้ฟังพระราชอนุชา อสุราสลดระทดใจ
นิ่งขึงตะลึงรำพึงคิด ร้อนจิตผะผ่าวดั่งเพลิงไหม้
แล้วมีวาจาตอบไป อันพระสมุทรใหญ่สีทีนดร
พ้นวิสัยไกลเขตมนุษย์ เป็นที่ภุชงค์สโมสร
ละเอียดกว่าน้ำในสาคร บห่อนจะมีมลทิน
ถึงแววยุงตกก็ไม่คง จะจมลงที่ในกระแสสินธุ์
สุนัขตายลอยในวาริน กากินบินจับจิกมา
ชะรอยไอ้พิเภกทรชน บอกกลแก่พวกกระบี่ป่า
มาล้างพิธีสาตรา ถึงเสียวิทยาอย่าเสียใจ
อันโมกขศักดิ์ของเจ้านี้ สามภพราตรีไม่ต่อได้
รุ่งขึ้นจงยกออกไป ฆ่าเสียให้สิ้นพวกพาล
เทียบกับของร. 2 ดูนะครับ
เมื่อนั้น ทศเศียรฟังน้องให้หมองศรี
จึ่งเหตุซึ่งเป็นถึงเช่นนี้ ใช่จะมีมาในชลธาร
ปัจจามิตรคิดการแก้ไข หมายมิให้เหมือนจิตคิดอ่าน
เพราะพิเภกจัญไรใจพาล มันจะผลาญสุริย์วงศ์พงศ์พันธุ์
พรุ่งนี้เช้าเจ้าจงไปยงยุทธ์ ฆ่ามนุษย์ลิงป่าให้อาสัญ
ไอ้พิเภกพี่แสนแค้นมัน ให้กุมภัณฑ์มัดมายังธานี พระราชนิพนธ์ของ ร. 2
ของร.1 ท่านจะละเอียด มีบทคิดบทวิเคราะห์ บนคิดซับซ้อนหลายชั้น
พระนิพนธ์ของร.2 จะกระชับ คำสวยกว่า สะดวกกว่าในการแสดงละคร ลองสังเกตถ้อยคำจะเปิดโอกาสให้แต่ละตัวละครแสดงบทเจรจาได้อย่างเต็มที่ ก็ขึ้นอยู่กับผู้ที่สนใจว่าอยากจะศึกษาในแง่ไหนนะครับ เป็นอันว่าทั้งงานนิพนธ์ตำหนิพิเภกที่เป็นผู้คายความลับของวงศ์ตระกูลให้พระรามรู้ทั้งหมด
พวกเราจงภูมิใจที่ประเทศของเรามีกษัตริย์นักปราชญ์อยู่หลายพระองค์