รามเกียรติ์ 151
กุมภกรรณสำรวมใจอ่านมนต์แปลงกายสูงใหญ่เท่าภูเขาแล้วก้าวลงน้ำ นอนขวางทดน้ำมิให้ไหลไปสู่หน้าค่ายของพระรามได้อีกต่อไป ยักษ์ใหญ่บริกรรมคาถาซ้ำเพื่อให้ตนจมอยู่ใต้น้ำและอำพรางกายมิให้ใครมองเห็น ด้วยฤทธิ์ของพญามาร เพียงม่นานน้ำในแม่น้ำหน้าค่ายวานรแห้งเหือดจนเห็นแต่พื้นทราย
ทอดองค์นอนขวางกลางน้ำ บริกรรมพระเวทคาถา
จมอยู่ใต้ท้องพระคงคา มิใด้เห็นกายาอสุรี
น้ำท้นวนวังไม่หลั่งไหล ไปหน้าพลับพลาชัยศรี
เดชะด้วยฤทธิ์พิธี วารีแห้งสิ้นจนดินทราย
ยามรุ่งสางเหล่าทหารลิงน้อยใหญ่ต้องตกตะลึงเนื่องจากแม่น้ำที่เหล่าตนใช้สอยบัดนี้แห้งจนไม่เหลือน้ำให้กินใช้ เหล่าวานรต่างหวาดผวา ปรึกษากันอย่างไม่ได้ศัพท์ บ้างวิตกจริตว่าอีกไม่นานต้องตายกันยกค่ายแน่ บ้างบอกว่าเป็นอิทธิฤทธิ์ของเทวดาที่เข้ากับฝ่ายยักษ์ บ้างหาทางจะกลับสู่บ้านเกิดเมืองของตน เมื่อพญาสุครีพมาถึงริมตลิ่งเพื่อจะชำระร่างกายตามกิจวัตร ต้องตกใจที่พบกับเพศภัยเช่นนี้จึงรีบเข้าพลับพลาทูลพระรามว่า “เพียงชั่วข้ามคืน น้ำในแม่น้ำได้เหือดแห้งลง เหล่าพลาวานรจะกินหรือจะใช้สอยเช่นเคยก็มิได้ ตัวข้าเองก็ไม่แน่ใจว่าเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้” พระรามได้แต่ตกตลึงในเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด จึงถามพิเภกที่ปรึกษาว่า
“พญาพิเภก….อันพญากุมภกรรณได้ชัยเหนือพระลักษณ์ไปเมื่อวานแต่ทำไมถึงยังมายกพลมาตีซ้ำ และเหตุใดน้ำในแม่น้ำจึงได้เหือดแห้งขนาดนี้ พิเภกกราบทูลอย่างรู้ทะลุทุกปัญหา “อันกุมภรรณมิได้ยกทัพมาตีซ้ำเนื่องจากขณะนี้ตั้งพิธีอ่านพระเวททดน้ำที่ได้เรียนมาจากองค์พรหม มิให้น้ำไหลมาสู่ค่ายของเรา หากครบเจ็ดวันทุกชีวิตในกองทัพแห่งองค์รามจะตายกันหมดเพราะขาดน้ำ… แต่พิธีการนั้นตั้งอยู่ที่ใดกระหม่อมมิอาจรู้ได้ จึงขอให้พระองค์บัญชาให้พญาหนุมานแปลงกายเป็นสตรี เข้าปะปนถามนางกำนัลของขุนมารเพื่อสืบข้อราชการนี้เถิด”
พระรามมีโองการมิทันขาดคำ หนุมานก็น้อมรับ สัญญาว่าจะล้างพิธีทดน้ำโดยเร็ว จากนั้นพญาลิงแปลงร่างเป็นเหยี่ยวบินอยู่เหนือสวนท้ายวังของพญากุมภกรรณ แลเห็นเหล่านางสนมกำนัลหัวร่อต่อกระซิกกันอย่างสนุกสนาน หนุมานเห็นเป็นโอกาสที่จะได้สืบราชการจากนางเหล่านี้ เหยี่ยวแปลงถลาลงที่ชายคาปราสาทแล้วแปลงร่างเป็นหญิงงามเข้าปะปนกับหมู่นางกำนัล “นี่แม่แม่ นายเรา องค์กุมภกรรณไปไหนหละจ๊ะ ไม่เห็นเรียกหาพวกเราไปกระชับทรงแต่งองค์เพื่อออกรบอย่างเคย” นางกำนัลอวุโสและนางอื่นๆค้อนควับแล้วแจ้งว่า “นี่เจ้าไปไหนมา ถึงไม่รู้เรื่องอะไรเลย… แต่อย่าเอะไปนะแม่หนู แม่จะบอกให้”
บัดนั้น นวลนางกำนัลสาวศรี
ได้ฟังจึ่งตอบวาที เจ้านี้ใช่การอย่าเจรจา
อันองค์มหาอุปราช ทรงธรรม์ธิราชนาถา
ไปตั้งพิธีกิจวิทยา ที่ในมหาคงคาลัย
นอนขวางอยู่กลางกระแสชล อ่านมนต์ทดน้ำมิให้ไหล
อันมนุษย์กับวานรไพร จะม้วยบรรลัยด้วยฤทธี