รามเกียรติ์ 153
หนุมานยินดียิ่งนักที่พบสาเหตุของปัญหาแล้ว จึงอธิฐานระลึกคุณของพนะอิศวรผู้เป็นดั่งบิดา กลายร่างเป็นพญาลิงเผือกร่างเดิมพร้อมเสกตัวเองให้มีร่างกายใหญ่โตเท่าเขาพระเมรุ กระทืบเท้าสะเทือนลั่นไปทั่วแผ่นดิน นางสนมทั้งสี่ตกใจพากันวิ่งหนีหวีดร้องอย่างขวัญกระเจิงเข้ารกเข้าพงแยกย้ายกันไป หนุมานรวบรวมกำลังลงไปใต้น้ำจนเห็นพญากุมภรรณอันมีร่างกายใหญ่โตนอนขวางทางน้ำอยู่ บุตรแห่งพระพายชักตรีเพชรออกมาจากหน้าอกและพุ่งทะยานถีบกุมภกรรณจนตื่นจากภวัง พญายักษ์โมโหยิ่งนักจึงคว้าเอาคทาคู่กายเข้าต่อสู้กับหนุมานจนน้ำกระเซ็น เป็นเกรียวคลื่นซัดกระแทกถึงเมืองบาดาล หนุมานทั้งหลบทั้งจับต้านแรงกระบองซัดของขุนมารอย่างว่องไว กุมภกรรณก็ไม่ยอมแพ้บุกต่อตีอย่างต่อเนื่อง จนหนุมานได้จังหวะแทงกุมภกรรณด้วยตรีเพชร พญายักษ์เจ็บปวดยิ่งนักและเห็นว่ามิอาจสู้หนุมานได้ สู้ไปก็แพ้เปล่าๆ จึงตัดใจเหาะขึ้นเหยียบกลีบเมฆหนีเข้าเมืองลงกา…
หลังจากที่ทำลายพิธีทดน้ำได้อย่างสำเร็จจนน้ำไหลกลับไปยังค่ายพระรามตามเดิม หนุมานรีบเหาะกลับไปรายงานนายทันที พระรามได้ฟังผลงานของหนุมานอย่างละเอียด ชื่นชมในความสามารถของพญาลิงกลางที่ประชุม “ควรแล้วที่ท่านเป็นบุตรแห่งพระพาย ผู้มีอิทธิพลต่อทุกสิ่งในสามโลก เรามิเคยพบความผิดหวังเมื่อใช้ให้หนุมานไปทำกิจใดเลย ท่านผู้มีความสามารถเหนือศัตรูทั้งปวง เราขอชื่นชม….” ทรงชมเชยจบก็ขึ้นพลับพลาเพื่อผ่อนองค์
แต่หลังจากุมภกรรณโดนหนุมานล้างพิธีทดน้ำ ก็นำความแค้นกลับเข้าเมือง ทศกัณฐ์เห็นน้องมีสีหน้าไม่สู้ดีมาเข้าเฝ้าจึงประหลาดใจ “โอ้น้องที่รักของพี่ ไหนบอกว่าจะไปประกอบพิธีทดน้ำซักเจ็ดวัน เจ็ดคืน นี่ก็ยังไม่ครบกำหนดเหตุใดเจ้าจึงรีบเลิกพิธีซะเล่า แล้วสีหน้าเจ้าก็ดูไม่ดีเอาซะเลย มีเรื่องอะไรคับแค้นใจมาบอกพี่…มา”
กุมภกรรณพนมมือ น้ำตาเอื่ออยู่ที่ขอบตา ทูลว่า “ตามที่ได้ทูลลาไปตั้งพิธีทดน้ำ จนสามารถทำให้แม่น้ำบริเวณหน้าค่ายเจ้ารามลักษณ์แห้งสนิท แต่เจ้าหนุมานนี่สิมันตามลงไปทำลายพิธีของข้าจนพังพินาศ ข้าเจ็บใจยิ่งนัก….พรุ่งนี้น้องขอยกพลออกไปเข่นฆ่าพวกศัตรูเพื่อล้างอาย” เมื่อได้ฟังฤทธิ์ของหนุมานจากปากกุมภกรรณผู้ซื่อตรง ทศกัณฐ์มีความหนักใจปนโมโห “พี่ว่าไอ้ข้าศึกที่แท้จริงไม่ใช่มนุษย์หรือลิงหรอก ไอ้พิเภกไส้ศึกนี่สิคือตัวร้าย เสียแรงเกิดมากจากพ่อแม่เดียวกับเรา ไม่คิดเลยว่ามันจะเลี้ยงไม่เชื่อง กุมภกรรณน้องรักของพี่
พรุ่งนี้เจ้าจงนำทัพหลวงออกไปล้างมนุษย์และวานรให้สิ้นซาก รีบบุกค่ายของมันก่อนที่ไอ้พิเภกจะไขความลับของเราอีก.น้องพี่….. เจ้าจะมีชัยในรุ่งของวันพรุ่งนี้” กุมภกรรณกราบลาด้วยความยินดีที่ราชาแห่งลงกายังไว้ใจให้ทำงานใหญ่ต่อไป “พรุ่งนี้ ข้าจะสู้ สู้อย่างถวายชีวิต….”