รามเกียรต์ 156
พระราม พระลักษณ์ขึ้นรถทรง เทียมโดยมาตุลีสารถีที่องค์อินทร์ส่งมาช่วยรบ กงล้อแห่งราชรถเคลื่อนนำทัพ ล้อหมุนลิ่วบดถนนจนฝุ่นกระจาย เสียงกลองเสียงปี่ดังสนั่นคึกคัก
การจัดทัพฝ่ายยักษ์จะเน้นอาวุธหนัก พลรบแต่ละเหล่าจะเชี่ยวชาญไม่เหมือนกัน พลช้างกุมง้าว พลม้ากุมหอก มีพลขับประจำรถศึก แต่ละนายตัวโตแข้งแรง แต่ฝ่ายลิงจะใช้กุลยุทธ์การจัดทัพ ใช้กำลังใจให้แต่ละตัวมีความฮึกเฮิมไม่กลัวยักษ์
กองทัพพระรามมาถึงสนามรบ พญากุมกรรณรู้สึกหมั่นเขี้ยวทันทีเมื่อแลเห็นสองมนุษย์พี่น้องผู้ทรงรถแล่นมาแต่ไกล ไม่จำเป็นต้องมีการเสวนาหรือการทำเนียบศึกใดๆทั้งสิ้น พญามารสั่งให้เหล่าไพร่พลเข้าบดขยี้ศัตรูทันที
นนทกาลสูรนำทัพหน้าออกตะลุยไล่ฆ่าทหารลิงตายเกลื่อนสนาม แต่พอเหล่าวานรตั้งหลักได้ก็กลับมารุกฝ่ายยักษ์ดูบ้าง ทั้งกัดทั้งถีบ สร้างความเสียหายให้ทหารอสูรพอสมควร นนทกาลเห็นลูกน้องตนต้องถอยร่นจากการโจมตีของลิงป่า นายหมู่มารโมโหเพราะทั้งเสียเกียรติ ทั้งเสียเชิงราษสแห่งนครพรหม จึงนำไพร่พลอีกชุดระดมซัดหอก ยิงธนูสกัดการรุกรานของลิงป่า
หนุมานเห็นว่าลูกน้องของตนแตกกระจายไม่เป็นขบวนอินทรีอย่างที่จัดไว้ จึงจำเป็นต้องกระโจนนำทัพตีโต้เหล่าอสูรด้วยตรีเพชนจนล้มตายทับถมกันเกลื่อน เมื่อนนทกาลเห็นพลมารตายเพราะลิงเผือกตัวเดียวก็ยิ่งเดือดดาลเข้าไปใหญ่ ขุนมารนนทกาลกระโจนจับหนุมานต่างผลัดกันแทง ผลัดกันตี พอถึงจังหวะเหมาะหนุมานเสียบตรีเพชรกลางอกขุนยักษ์นนทกาลจนล้มลงตายกลางสนามรบ ยังมิหนำใจหนุมานคว้าร่างไร้วิญญาณของนนทกาลโยนไปตกตรงหน้ารถทรงของกุมภกรรณ ตะโกนว่า “กุมภกรรณ วันนี้จะเป็นวันตายของมึง อย่ามัวแต่อวดดีเพราะอีกไม่ช้ามึงก็จะตายด้วยพิษศรของนายกู” กุภกรรณได้ยินสำนวนท้าทายจากลิงไม่มีหัวนอนปลายเท้า โกรธดั่งไฟไหม้ทุ่ง กระทืบเท้าชีหน้าหนุมาน “ไอ้ลิงกระจอก มึงอย่ามาทำพูดจาโอหังจนเกินหน้า ตัวกูนี้สืบวงศ์วานมาจากองค์พรหม ไม่มีวันจะตกต่ำเพราะพวกมึงหรอก มึงนั้นแหละที่หัวจะหลุดด้วยมือกู”
ยังพูดมาจบคำ พญามารแผลงศรแหวกอากาศ จนฟ้าดินสะเทือนไหว ฟ้ามืดมิดดั่งราตรี แล้วเกิดเปลวไฟไหม้ล้อมรอบกองทัพวานร พระรามเห็นว่าพญาอสูรเริ่มใช้ศาตราศรชั้นสูง จึงคว้าศรพาลจันทร์มาขึ้นสายแล้วยิงเสียดอากาศ เกิดเสียงสนั่นฟ้าฟาด ปรากฎเป็นห่าฝนตกลงมาดับไฟ มิหนำซ้ำห่าศรขององค์รามยังสังหารเหล่าม้าศึก ช้างศึก แทงทะลุร่างทหารยักษ์ บ้างหัวหลุด ตีนขาด นอนตายกันเกลื่อน
กุมภกรรณเห็นว่าพระรามสามารถแก้ศรของตนได้และยังมาฆ่าเหล่าทหารของตนอีก พญามารโมโหยิ่งนักจึงบังคับรถมุ่งโจมตีเหล่าพลลิงอย่างประชิดตัว ฆ่าทุกหน้าอย่างไม่ยั้ง พระรามเห็นท่าไม่ดีจึงสั่งให้มาตุลีเทียมรถทรงเข้าประจันหน้ากับกุมภกรรณ ขณะนี้ดูเหมือนว่าทุกชีวิตในสนามรบหยุกรบ เสีงกระทบของอาวุธเงียบลงทันที เพราะเหล่าพลยักษ์และพลวานรต่างตายทั่วทั้งสนามรบ ทุกชีวิตที่รอดต่างเฝ้าดูการดวลวิชาธนูของราชาแห่งมนุษย์ องค์รามจันทร์แห่งอโยธยาและพระมหาอุปราชกุมภกรรณแห่งนครลงกา
พญามารเริ่มก่อน พาดสายศรสิทธิ์ลงคาถา แล้วแผลงไปเป็นห่าลูกธนูตกสังหารเหล่าทหารลิง จนล้มตายกันอย่างมากมาย จากนั้นพระราตอบโต้ด้วยการขึ้นศรอัคนิวาต ออกแรงน้าวอย่างสุดตัวแผลงเล็งที่รถศึกของกุมภกรรณ ศรสิทธิ์แหวกอากาศเข้าหักรถชัยของพญามารจนแตกเป็นเสี่ยง แถมยังสังหารราชสีห์ทั้งพันและสารถีเทียมรถล้มตายลงทันที ขณะนี้กุมภกรรณทั้งเสียรถ เสียพลเหลือตัวคนเดียวในสนามรบ แต่ก็ยังกัดฟัน ทำตามพันธสัญญาของตนเองที่มีไว้แก่พี่ชายพญาทศกัณฐ์ ว่าหากตนไม่ได้หัวพระราม ตนจะไม่กลับเข้าลงกาอีก
พญามารรวบรวมแรงกระชับคันศรโดดขึ้นราชรถศัตรู หมายตีสองพี่น้องมนุษย์ให้แหลกคามือ องค์รามลักษณ์ปัดป้องอย่างสามารถและช่วยกันกระหน่ำตีอสูรด้วยคันศร จนกุมภกรรณตกลงมาจากรถทรง แต่จอมมารก็ยังยันกายขึ้นต่อตีสองมนุษย์อย่างไม่คิดชีวิต พระรามได้โอกาส หวดพญายักษ์ด้วยศรจนตัวเซไปมา พอสบจังหวะองค์รามพาดศรพรหมมาสตร์ขึ้นสานธนู น้าวอย่างสุดแรงแผลงไปถูกกลางอกพญากุมภกรรณ ร่างอันใหญ่โตของพญามารล้มคะมำกองกับพื้น พญามารแทบขาดใจ