รามเกียรติ์ 185
เมื่อสมุนยักษ์เห็นนายคอขาดต่อหน้าแล้วมีความกลัวลิงยิ่งนัก หนีทัพเอาตัวรอดอย่างไม่เป็นกระบวน สองทหารคนสนิทของกำปั่นรีบเข้าลงกาไปกราบทูลท้าวทศกัณฐ์ว่าบัดนี้นายทัพกำปั่นได้พลีชีพในสนามรบเรียบร้อยแล้ว เจ้าแห่งอสูรไม่รู้จะทำอย่างไรดีเพราะกำปั่นเพิ่งออกไปตอนเช้ามืดแต่นี่ยังไม่ถึงเที่ยงเลยกำปั่นก็ตายซะแล้ว
ด้วยความลนลานจนลืมตัวจึงเผลอสั่งให้ไวยกาสูรเสนามารออกไปตามอินทรชิตให้กลับมารบ โดยลืมไปว่าลูกเคยสั่งไว้ว่าอย่าให้ใครรบกวนคณะทำพิธีเด็ดขาด ไวยกาสูรรับบัญชารีบเหาะไปที่เขาสัตภัณฑ์แจ้งข่าวว่ากำปั่นตายแล้วและบัดนี้พระชนกเรียกพระราชกุมารกลับลงกา อินทรชิตโกรธอย่างยิ่งเพราะตนต้องมาถูกทำลายพิธีอีกครั้ง ด่าทอไวยกาสูรด้วยความโมโห
“ไอ้ไวยกาสูรยักษ์อัปรีย์ กูบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าไม่ให้ใครรบกวน รอจนกว่าพิธีชุบพรหมมาตศ์สำเร็จก่อน ถ้ามึงไม่อ้างว่าพ่อกูเรียกป่านนี้หัวมึงหลุดจากบ่าแล้ว”
เหล่าพลอสูรต่างลนลานไม่รู้จะทำอย่างไรกับการกริ้วของพระโอรส อินทรชิตสำรวจใจลุกจากอาตพิธีตะโกนสั่งให้มหาดเล็กลากฝูงสัตว์เข้ามาที่ต่อหน้าปลัมพิธี แล้วกลับขึ้นนั่งบนอาตบัลลังก์ยกศรพรหมาสตร์ประนมขึ้นที่หว่างคิ้ว เมื่อท่องพระเวทถึงหนึ่งพับจบ แผ่นดินในบริเวณนั้นสะเทือนดั่งเตือนว่าเทวารับรู้แล้ว
พระโอรสจึงสั่งให้เชือดสัตว์ที่เตรียมไว้ทันที แล้วเอาถาดรองเลือดสัตว์สังเวยใส่ถาดทองมาอาบศรพรหมาสตร์ดั่งถวายให้ศาตราแห่งเทพดื่มกิน ถือเป็นอันเสร็จพิธี
ถึงแม้บัดนี้อินทรชิตจะได้อาวุธดีดั่งใจ แต่มีหรือที่องค์รัชทายาทจะออกศึกแบบธรรมดาเหมือนผู้อื่น คราวนี้อินทรชิตคิดอุบายขึ้นได้ว่า…