รามเกียรติ์ 214
ทศกัณฐ์เห็นทัพวานรมาแต่ไกล รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาทันที “หนอยเป็นเพียงมนุษย์ วานรกระจิดริด ทำเป็นจัดทัพเป็นรูปพญาอินทรีซะด้วย นี่โรทันเคลื่อนรถไปให้ข้าเห็นพวกมันชัดๆซิ” โลทันบังคับราชสีห์แหวกกองทหารจนประจันหน้ากันสองมนุษย์ ทศกัณฐ์มองศัตรูด้วยหางตาทั้งสิบคู่ดั่งกำลังลดตัวลงมาต่อสู้กับข้าศึกที่ไม่เจียมตน “นี่เหรอรามลักษณ์ สองมนุษย์ที่ไม่กลัวตาย ไม่กลัวเดชแห่งวงศ์พรหม ร่างกายบอบบางอย่างสตรี หน้าตาหมดจดไร้เดียงสา กลับบ้านเมืองของมึงเถอะ มึงอย่าพาทหารลิงป่ามาตายเลย” พระรามทรงกริ้วที่ถูกดูถูกด้วยสายตาและถ้อนคำเหยียดหยาม “ไอ้ทศกัณฐ์อย่ามาขู่นัก ถึงมึงจะมียี่สิบมือ เก่งกาจเพียงใด วันนี้แหละศรของข้าจะพรากวิญญาณมึงออกจากร่าง” พญามารโกรธจนตาทั้งยี่สิบดวงแดงก่ำดั้งเพลิง ร้องสั่งลั่นให้ทหารบุกฆ่าเหล่าวานรทันที พลยักษ์วิ่งเข้าจู่โจมฝูงลิงป่าตามนายสั่ง ซัดอาวุธ ยิงธนูเข้าใส่เหล่าวานรล้มลงตายเกลื่อน แต่พลลิงก็มิได้ย่อท้อกลับเข้ารุมกัด ฉวยอาวุธพลยักษ์แบบประชิดตัว เสนากองหน้ามารทั้งสิบเห็นว่าลิงมิกลัวยักษ์จึงขับรถเข้าฆ่าฟันทหารวานรเลวอย่างไม่ปรานี ขณะนี้ดูเหมือนนายทหารแห่งลงกาทั้งสิบจะทำให้ทัพหน้าของกองทัพพระรามแตกกระเจิงไม่มีชิ้นดี ร้อนถึงเสนาลิงสิบแปดมงกุฎ
บัดนั้น สุรเสนสุรกานต์ตัวขยัน
เกยูรมายูรชาญฉกรรจ์ นิลเอกนิลขันผู้ศักดา
อีกทั้งกระบี่ทวิพัท มหัทวิกันตัวกล้า
วาหุโรมเกสรทมาลา เห็นยักษาไล่รุกคลุกคลี
วานรแตกยับสับสน อลวนอื้ออึงคะนึงมี่
กริ้วโกรธพิโรธดั้งอัคคี โจมจับอสุรีทั้งสี่นายฯ พระราชนิพนธ์ในร. 1
[นายกองลิงมีรายนามดังนี้: สุรเสน^ สุรกานต์^ เกยูร^ มายูร^ นิลเอก^ นิลขัน^ ทวิพัท* มหัทวิกัน* วาหุโรม* เกสรมาลา^ (^คือวานรสิบแปดมงกุฎ *คือวานรเตียวเพชร)] สรุปคือลิงสิบตัวรุมฆ่านายทหารยักษ์ไปได้สี่นาย จากนั้นวานรทั้งสิบตนเข้าต่อสู่กับขุนศึกยักษ์ทั้งสิบตนที่เป็นทัพหน้าอีก
สิบกระบี่ตีสิบกุมภัณฑ์ ฟันด้วยอาวุธคมกล้า
หัวขาดตัวขาดดาษดา สิบขุนมรณาด้วยฤทธีฯ พระราชนิพนธ์ในร. 1
ฉบับของล้นเกล้ารัชการที่สองทรงจัดทัพแตกต่างออกไป ทรงเล่าไว้ว่า:
บัดนั้น นิลราชนิลเอกนิลขัน
สุรเสนสุรกานต์ทวิกัน กับนิลปานันโกมุท
ทั้งมาลุนกระบี่ทวิพัท ออกสกัดรบรับสัปยุทธ์
ยักษีตีลิงชิงอาวุธ อุตลุดไล่ประชิดติดพันฯ
อสุรินทร์สิ้นกำลังพลั้งท่า ลิงทะยานเหยียบบ่าง่าพระขรรค์
แรงเรี่ยวเคี่ยวขับจับประจัญ พลกุมภันฑ์สิบนายวานปราณฯ พระราชนิพนธ์ในร. 2
[นิลราช^ นิลเอก^ นิลขัน^ สุรเสน^ สุรกานต์^ มหัทวิกัน* นิลปานัน^ โกมุท^ มาลุนทเกสร^ ทวิพัท*: ^วานรสิบแปดมงกุฎ *วานรเตียวเพชร] ไม่ว่าจะฉบับไหนสุดท้ายกองหน้าทัพลงกาทั้งสิบนายก็ตายเหมือนกัน แต่ของร.1 จะหัวขาดตัวขาดด้วย