รามเกียรติ์ 232
ทัพสองมนุษย์และวานรเคลื่อนมาถึงสนามรบ ประจันหน้ากับทัพมารแห่งโรมคัล เพียวอึดใจพระรามสั่งให้องคตผู้เป็นนายทัพหน้านำทหารวานรเข้าโจมตีทัพมารทันที ทั้งยักษ์ลิงสู้กันอย่างดุเดือด แต่สุดท้ายพลยักษ์เสียทีถูกทหารลิงฆ่าตายเกลื่อนสนาม แสงอาทิตย์เห็นพลทหารตนพ่ายแพ้อย่างหมดท่า ราชาแห่งโรมคัลฉวยศรสาตร์แล้วท่องมนต์แห่งอสูรขึ้นพาดสายแผลงออกต้องร่างเหล่าลิงป่าร่วงล้มทั้งยืน พระรามเห็นว่าทัพตนเสียท่า จึงพาดศรอัคนิวาตขึ้นสายแล้วยิงเข้าทำลายรถทรงของแสงอาทิตย์แหลกยับ สิงโตคู่เทียมรถตายด้วยพิษศร สารถีถูกแรงธนูตัดคอขาดตายอย่างอนาถ แล้วเหล่าวานรที่นอนแน่นิ่งก่อนหน้านี้กลับฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีกครั้ง แสงอาทิตย์โดดลงจากซากรถแล้วขว้างตรีจักรหมายสังหารสองมนุษย์แบบประชิดตัว พระรามพาดศรพลายวาตยิงเข้าทำลายจักรแก้วจนแหลกเป็นผง แล้วศรสิทธิ์ได้แตกตัวออกเป็นลูกธนูนับพันเล่มเข้าปักร่างพญาแสงอาทิตย์ ลูกพญาขรนึกถึงคุณองค์พรหมกลั้นใจร่ายเวทย์จนศรทั่วร่างหลุดออกอย่างง่ายดาย
ราชาแห่งโรมคัลเรียกพระพี่เลี้ยงจิตรไพรี ให้เข้ามา “จิตรไพรี พี่จงขึ้นไปขอแว่นแก้ววิเศษจากองค์พรหม ข้าจะนำมาล้างมนุษย์และลิงป่าให้บรรลัย” พี่เลี้ยงคนสนิทเหาะขึ้นฟ้าทันทีอย่างรู้ใจนาย เข้ากราบบาทองค์พรหมแล้วทูลขออย่างรีบเร่ง “พญาแสงอาทิตย์ได้ใช้ให้กระหม่อมมาเฝ้าองค์พรหม เนื่องจากบัดนี้สองมนุษย์กับเหล่าวานรได้เข้ารุกรานเมืองลงกา พญาทศกัณฐ์ได้ใช้ให้นายข้าออกต่อยุทธ์กับมนุษย์ บัดนี้จึงสั่งให้ข้ามาขอแว่นแก้วจากองค์พรหมเพื่อนำไปล้างศัตรู”
พระพรหมนิ่งคิดชั่วครู่ “ก็เมื่อกี้เอ็งก็พึ่งมาขอแว่นแก้วจากข้าไป ข้าก็ส่งให้แล้ว ตอนนี้จะมาเอาอะไรอีก” จิตรไพรีตกใจตัวเย็นวูบ หน้าซีดเหงื่อแตก ตัวสั่น รู้ว่าพระพรหมธาดาถูกวานรลวงเอาอาวุธไปซะแล้ว “องค์พรหม ทำไมท่านไม่ดูให้ดีก่อนว่าใครปลอมมาเอาอาวุธสำคัญชิ้นนี้ไป ขนาดพระพรหมผู้เป็นเจ้ายังไม่รู้ทันลิงเลย ข้าหละน้อยใจจริงๆ” พลางกราบลาแล้วรีบลงไปหานาย
จิตรไพรีรีบถลาลงเข้ากราบแทบบาทนายตน “ข้าศึกได้แปลงกายเป็นบ่าว เข้าลวงขอแว่นแก้วจากท้าวธาดาพรหมไปก่อนเราแล้วพระเจ้าค่ะ” พญาแสงอาทิตย์หน้ามือตัวหวิวแทบจะทรงกายไม่อยู่
“นี่เป็นเพราะพิเภกลุงของข้าเป็นแน่ บอกให้ศัตรูรู้ความลับของเราซะหมด ไอ้ยักษ์เลวคิดจะล้างเผ่าพันธุ์ตัวเองให้สิ้น… มาพี่จิตรไพรีเราจะรบด้วยกันเพื่อไว้ชื่อวงศ์อสูร ถึงต้องตายข้าก็ไม่เสียดายชีวิต”