รามเกียรติ์ 243
สัตลุงมิรอช้าเริ่มหัวข้าราชการทันที “ข้าศึกที่ยกมานี่มันเก่งกล้าซะแค่ไหน แล้วพลไกรจำนวนมากน้อยท่ไหร่ สหายเราโปรดแจ้งเถิด” สัตลุงเปิดบนสนทนาอย่างตรงไปตรงมา “เจ้ามนุษย์ทรงศรนี้ฝีมือศรร้ายกาจนัก แล้วเหล่าทหารของมันก็มีจำนวนมากมาย ที่สำคัญเจ้าพิเภกน้องชั่วของข้ายังเฉลยกลศึกให้แก่ศัตรูจนหมดเปลือก ข้ามิรู้จะพึ่งใครจึงเชิญสหายรักและหลานชายมาช่วยกันคิดแก้กลศึกนี้” สัตลุงเจ็บแค้นแทนเพื่อนรัก “ไอ้มนุษย์บังอาจ ข้าจะจัดการฆ่ามันให้ท่านเอง แล้วข้าจะจับไอ้พิเภกมาให้ท่านลงโทษ อย่างห่วงเลยสหายเรา” เมื่อองค์สัตลุงประหาศก้องว่าจะออกรบ ทศกัณฐ์ยินดียิ่งนักหันมาที่ตรีเมฆเพื่อจะฟังว่าหลานคิดอ่านช่นไร ตรีเมฆบังคมไหว้แล้วกราบทูล
“ฝ่ายหลานก็ขออาสาออกกำจัดศัตรูเช่นกัน” เมื่อทศกัณฐ์ได้ยินดังนั้นก็ดีใจเป็นที่สุด เข้าลูบหลังหลานชายอย่างรักใคร่ “มาเรามาฉลองกันก่อนมีชัย เสนาข้า…เจ้าจงจัดเตรียมเครื่องต้นคาวหวาน ทั้งสุรา ดนตรีมาถวายสองสุริย์วงศ์ แล้วจงจัดเตรียมเลี้ยงดูไพร่พลทั้งสองทัพให้อิ่มหนำสำราญใจ อย่าได้ขาดตกแม้แต่น้อย”
เช่นเคยพญาทศกัณฐ์ต้องประทานการเลี้ยงดูปูเสื่อแด่เจ้าเมืองและทหารที่มาช่วยศึกอย่างเต็มที่ก่อนจะเริ่มทำงานกันอย่างจริงจัง เพียงครู่เดียวนางในหน้าตาน่าเอ็นดูเชิญเครื่องเสวย เหล้าอย่างดีมารินถวายพระราชอาคันตุกะทั้งสอง เสียงดนตรีเริ่มบรรเลงกล่อมทำให้บรรยากาศผ่อนคลายขึ้น เหล่านางรำเอวบางร่างอ้อนแอ้นฟ้อนเชิญชวนให้เจ้าทั้งสองนครทัศนาอย่างมิวางตา พญามารทั้งสองเคลิบเคลิ้มจนเกือบลืมนครของตนเองอย่างสิ้นเชิง ได้แต่ดูไปรำพึงไป “เอ๊อ ทำไมกลิ่นกายของหญิงเมืองนี้หอมว่านางในเมืองเรานะ”
“โอ้แม่เจ้า ช่างปรานีตในการรำ ในการจัดท่า ดูดู๊นางนั้นสิ ช่างน่ารักน่าเอ็นดูเสียจริง” เจ้านายทั้งสองนครไม่อยากไปไหนเพราะฝากใจไว้ที่ลงกาแล้ว ส่วนฝ่ายพลทหารของทั้งสองกรุงก็อิ่มหนำกับอาหารและสุราที่ลงกาจัดให้ อาหารนาๆชนิดเท่าที่จะนึกได้วางเรียงรายไม่มีจำกัด บ้างอิ่มจนท้องแทบแตก บ้างเมาจนหัวเราะไม่หยุด บ้างร้องเพลงโหวกเหวก บ้างเกือบจะต่อยตีกันเอง เป็นที่สนุกสนานเช่นงานรื่นเริง
พญาทศกัณฐ์เห็นว่าราชาต่างนครทั้งสองเริ่มหลงไหลกับสิ่งที่ลงกาจัดเตรียมให้ จึงออกปากเตือนสติว่า “ครานี้ข้าและชาวลงกาจะได้สิ้นทุกข์กันซะที เพราะข้ามีทั้งสหายและหลานที่เก่งกล้ามาปัดเป่าเสี่ยนหนามให้หมดแผ่นดิน” ท้าวสัตลุงยินดียิ่งต่อคำชม จึงออกปากปรึกษายักษ์หนุ่ม “นี่ตรีเมฆ พรุ่งนี้เราทั้งสองจะร่วมกันบดขยี้กองทัพของไอ้สองมนุษย์ ลุงจะเป็นทัพหน้าตีเบิกทาง ส่วนท่านจงระวังหลังตีโอบให้ยับ แค่นี้ข้าศึกก็ไม่มีทางรอดแล้ว… ทหารจงเตรียมพล!!!” เสนาอสูรของทั้งจักวาลและมัชชวารีถอยออกไปจัดทัพ เพื่อตามนายออกศึกในวันรุ่งขึ้น