รามเกียรติ์ 247
จนถึงท้องพระโรงของเมืองบาดาลเห็นพญากาลนาคานั่งอยู่บนบัลลังก์ หนุมานไม่ยอมเสียเวลากับพีธีรีตองใดๆทั้งสิ้น “ตัวข้าคือหนุมานทหารขององค์ราม ได้รับภาระกิจให้ติดตามยักษ์ตรีเมฆผู้หนีมาลี้ภัยอยู่กับท่าน จงบอกมาว่ามันอยู่ที่ไหน” ท้าวกาลนาคาอึดอัดยิ่งนักเพราะหากบอกที่ซ่อนของตรีเมฆก็กลัวจะเสียนาค จะไม่บอกเลยก็กลัวพระนารายณ์จะลงโทษตน จึงบอกเป็นปริศนาว่า “อสูรตรีเมฆไม่ได้อยู่ในเมืองเราหรอก มันจะซ้อนตัวที่ไหนใครจะไปรู้ ท่านจงค้นหาเอาเองเถิดเราไม่อยากยุ่งกับการนี้” หนุมานผู้ไม่เคยเสียเวลากับโวหารใดๆ โมโหสุดตัว “ท่านผู้เป็นราชาแห่งนาคควรอยู่ในธรรมและความเที่ยงตรง นี้มาคบคิดกับพวกอสูร ไม่มีความเกรงกลัวเดชแห่งองค์อวตาร ข้าจะฆ่าเจ้าซะ”
แล้วเอาหางรัดร่างของพญากาลนาคาจนแน่น ร่างของนาคเฒ่าแทบขาดออกจากกัน “เอาหละ เอาหละ ข้ายอมบอกท่านแล้ว ตรีเมฆลงมาที่นี่แล้วกลับขึ้นไปซ่อนกายในเมล็ดทรายที่ท้องสมุทร บนเนินทรายใกล้เขาจักรวาล” หนุมานยินดียิ่งคลายหางออกจากร่างพญานาค แล้วทะยานขึ้นเหาะขึ้นมาจนถึงหาดทรายเชิงเขาจักรวาล หนุมานเห็นว่าบริเวณนี้มีพรายน้ำผุดขึ้นหลายที่จึงมั่นใจว่าจุดนี้คือบริเวณที่ตรีเมฆอำพลางกายเป็นแน่ บุตรแห่งลมเสกร่างกายให้ใหญ่โตเฉียดฟ้าแล้วเอามือกระหวัดลงน้ำเพื่อควานหาตรีเมฆ ด้วยแรงของหนุมานทำให้เมล็ดทรายทั่วท้องสมุทรสั่นสะเทือนจนพญาตรีเมฆทนไม่ได้ ออกจากเมล็ดทรายคืนเพื่อร่างเดิมแล้วผุดขึ้นจากน้ำ
หนุมานและตรีเมฆสู้กันอย่างดุเดือดทันที ยักษ์ตีด้วยคทาเพชร ลิงฟันด้วยตรีเพชร หนุมานสามารถหักคทาขุนมารได้อย่าไม่ยากนัก บัดนี้ตรีเมฆไร้ซึ่งอาวุธในมือ จะหนีก็คงไม่รอด สู้ต่ออย่างสุดใจเป็นทางเดียวที่ยักษ์หนุ่มจะทำได้ในขณะนี้ ตรีเมฆกระโดดเข้าถอนต้นไม้ใหญ่ใช้แทนอาวุธตีร่างพญาวานรเผือกจนเซ หนุมานผู้ไม่เคยกลัวใครเข้าชิงจังหวะกระชากต้นไม้ใหญ่ออกจากมือตรีเมฆ แล้วถีบยักษ์หนุ่มอย่างเต็มแรงจนล้มลงนอนคลุกทราย พญาวานรกระชับตรีแน่น ขึ้นเหยียบอก จิกหัวอสูรขึ้น แล้วบั่นคอตรีเมฆจนขาดกระเด็นออกจากตัว ตรีเมฆขาดใจตายทันที ณ เชิงเขาจักรวาล
หนุมานหิ้วหัวของตรีเมฆกลับมาถวายนาย พระรามยินดีที่ฝ่ายตนได้ฆ่ายักษ์ตายถึงสองตนในวันเดียว ออกปากชมความสามารถของหนุมานกลางมหาสภาวานร แล้วเสด็จเข้าพระที่เพื่อผ่อนพระวรกาย
เหล่ายักษ์สารัณทูต ผู้มีหน้าที่รายงานการศึกเห็นท้าวสัตลุงและพญาตรีเมฆตายในเวลาใกล้เคียงกัน ตกใจทำอะไรไม่ถูก จึงจูงมือกันวิ่งเข้าลงกาเพื่อรายงานทศกัณฐ์……
เป็นอันว่ากลศึกของนางมณโฑไม่ได้ผล เดิมทีราชินีแห่งอสูรคงเห็นว่าหากอสูรจากสองนครโจมตีกองทัพลิงพร้อมๆกัน จะทำให้เหล่าวานรต้านไม่อยู่ แต่ลืมนึกไปว่าพระรามสามารถชุบชีวิตวานรให้ฟื้นคืนชีพได้ตลอดเวลา และไม่คิดว่าตรีเมฆจะหนีทัพหลังจากที่สัตลุงตาย แต่จะว่าการที่ตรีเมฆหนีทัพนั้นผิดซะทีเดียวก็ไม่ได้เพราะท้าวเธอครองเมืองมัชชวารีอยู่ก็สบายดีอยู่แล้ว ทำไมต้องมาเกี่ยวข้องกับการศึกจนถึงชีวิตตัวด้วยหละ ยักษ์หนุ่มคงหมายจะหลบอยู่ในเมล็ดทรายซักพัก หากกองทัพพระรามไม่ติดตามต่อ ตนก็คงจะหนีกลับเมืองของตนไม่ยุ่งเกี่ยวกับลงกาอีกต่อไป แต่ดันมาตายซะก่อน