รามเกียรติ์ 282
อีกเพียงอึกใจขบวนเชิญสีดามาถึงสนามรบ สีดาส่องช่องม่านเห็นองค์พรหมสถิตอยู่กลางสภา ทศกัณฐ์และเหล่ายักษ์อยู่ด้านซ้าย องค์รามและพระอนุชาอยู่ฝั่งขวา สีดารู้สึกอัดอั้นเพราะเห็นคนรักตรงหน้าแต่มิอาจเข้าไปใกล้ นางได้แต่ร้องไห้อยู่หลังม่าน จนท้าวมาลีวราชต้องเรียกให้พระวิษณุกรรมเคลื่อนบุษบกมาตรงหน้าพระพักตร์
องค์พรหมบัญชาให้นางสีดาตัวการของคดีเข้าเฝ้า ทันทีที่ได้ยินเสียงฝีเท้าขบวนเชิญสีดา องค์รามใจสั่นเลือดสูบฉีดไปทั่วร่าง เพียงแค่เห็นมือขาวมือนั้น องค์รามจำได้ว่านั่นคือภรรยาตน
สีดาเปิดม่านกั้นบรรจงย่างเท้าออกจากบุษบกอย่างไม่รีบร้อน รอยดำเนินแต่ละก้าวเสมอกัน เท้าขาวทั้งสองข้างล้ำกันแต่ไม่เกิดช่องไฟ นางประนมนิ้วอันเรียวงามทั้งสิบอภิวาทย่อองค์ถวายบังคมต่อมาลีวราชพรหม ความสง่างามของธิดาแห่งพระชนกสามารถรุกรานให้มวลเทพตกตะลึง นางหันหน้าอาบน้ำตาก้มลงกราบองค์รามด้วยใจอันภักดี องค์รามมิอาจถอนสายตาจากภรรยาที่พรากกันแสนนาน
น้ำตาหยดน้อยเอ่อล้นสองเนตรของพระอวตาร ความอัดอั้นจนจุกพระศอทำให้เจ้าชายนักรบไม่รู้จะทำหน้าอย่างไร นี่เป็นเครื่องแสดงว่าการพลัดพรากจากคนรักสามารถทรมานได้ทุกชีวิต… เพราะแม้แต่ตัวพระเจ้าเองก็ยังทรงหนีไม่พ้น
ท้าวมาลีวราชถึงกับชะงักกับความงามของสีดาเช่นกัน ทรงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสองกษัตริย์ถึงยอมเสียไพร่พลรบพุ่งกันอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อผู้หญิงคนนี้ ขนาดพระองค์เองก็ยังรู้สึกหวั่นไหวในความเพรียกพร้อมของนาง แต่ด้วยฐานะแห่งพรหมจึงทรงวางอุเบกขายับยั้งถอนอารมณ์ได้ แต่พระองค์ยังแอบนึกชมนางกับพระองค์เอง