รามเกียรติ์ 296
ปีกซ้ายต้านต่อด้วยปีกขวา พุ่งสาตราวุธน้อยใหญ่
ปีกขวานั้นดาเข้าไป ลุยไล่ปีกซ้ายวานร
กองกลางถาโถมโจมแทง ยิงเย้งหน้าไม้ธนูศร
ดาบง้าวส้าวทวนโตมร เข้าไล่ราญรอนเป็นโกลาฯ พระราชนิพนธ์ในร.๑
นิลราชบุตรแห่งเจ้าสมุทรนายหมู่กองทัพหน้า เห็นทหารยักษ์ตะทะลวงเข้ามาจึงแปลงขบวนทัพลิงเป็นกงจักรผัน แล้วเดินขบวนม้วนเหล่าเอาทหารมารให้ติดกับดัก ทหารลิงชั้นในกับดักเลือกแทงทหารยักษ์เลวอย่างสนุกมือ จนทัพหน้าข้างฝ่ายลงกาตายเกลื่อนแตกหนีกระจัดกระจาย องค์ราชามารโกรธจัดเมื่อเห็นชาวตนแตกพ่าย คว้าลูกศรเสกขึ้นประทับแล้วแผดขึ้นกระจายตัวเต็มฟ้าเข้าปักอกเหล่าทหารลิงป่าล้มตายดั่งใบไม้ร่วง
พระรามเห็นทหารของตนนอนตายอย่างอนาถ จึงตอบโต้ด้วยศรพลายวาตยิงขึ้นฟ้าตกกระจายตัวเข้าทำลายทัพมาร ทหารยักษ์ตายทั่วสนามและเหล่าทหารลิงที่เมื่อครู่ตายยไปแล้วกลับฟื้นขึ้นด้วยเวทย์แห่งศรราม
พญาทศกัณฐ์กระทืบบาทลั่นสนั่น สั่งให้โรทันขยับรถไปข้างหน้า พญามารยืนสง่านิ่งดั่งเจ้าผู้ปกครองทั้งสามโลก เบือนหน้าช้าแล้วชี้ไปที่พิเภกด้วยปลายศร พิเภกรู้สึกเย็นวูบไปทั้งตัวไม่กล้าสบสายตาพี่ชายที่สามารถฆ่าตนได้อย่างมิทันรู้ตัวด้วยซ้ำ มารผู้ไร้ฤทธิ์ได้แต่แอบอยู่หลังรถทรงของนายสองมนุษย์
ทศกัณฐ์คำรามลั่นสนามรบ “ไอ้พิเภกผู้ไม่รักดี เสียทีที่กูเลี้ยงดูมึงมา นี่หวังจะเข้าครองลงกาหละสิ…. ดูสิจะมียักษ์หน้าไหนยอมลดตัวมาเป็นพวกมึง ไอ้ยักษ์อุบาทคอยเที่ยวสาวไส้กลศึก สอนศัตรูให้มาเล่นงานวงศ์วานของมึงเอง… ตายซะเถอะไปจังไร” ยังมิทันขาดคำหอกกบิลพัทพุ่งตรงมาจะปักร่างของพิเภกอยู่แล้ว แต่มีร่างหนึ่งถลาเข้ามารับแรงหอกอย่างเต็มอก…. เมื่อได้สติทุกชีวิตในสนามรบกลับเห็นร่างของพระลักษณ์นอนนิ่งอยู่กับพื้น ด้วยความโกรธพระรามแผลงศรพรหมาสตร์ตอบโต้ เข้าปักร่างเหล่าทหารเลวแห่งลงกาตายเรียบ ศรแห่งองค์รามเข้าปักทั่วร่างของทศกัณฐ์เช่นกัน พญามารแข็งใจร่ายพรหมเวทย์ได้เจ็ดคาบแล้วลูบลงจนศรหลุดออกจากตัว แต่เนื่องจากความเจ็บจากพิษศรและเห็นว่าใกล้ค่ำแล้วทศกัณฐ์จึงเรียกพลพรรคให้หันกลับสู่ลงกาธานี
หอกใหญ่ยังปักกลางร่างของพระหน้าทองอย่างแน่นไม่ขยับ พระรามกระโดดลงจากรถหมายกระชากหอกร้ายออกจากร่างน้อง แต่ศาตราแห่งพระศิวะกลับยึดแน่นขึ้น ๆ จนร่างของพระลักษณ์ไหวตามด้ามหอกเมื่อถูกดึง พระรามทรุดตัวลงด้วยความหมดแรงประคองเอาหัวน้องมาหนุนที่ตัก น้ำตาลูกผู้ชายอาบทั่วสองแก้ม