รามเกียรติ์ 186
ถึงแม้อินทรชิตจะทูลสั่งทศกัณฐ์ผู้เป็นพ่อว่าอย่าให้ใครมารบกวนระหว่างมหาพิธีชุบศรพรหมาสตร์ แต่ไม่แคล้วองค์ชายก็ยังถูกพ่อตามกลับเข้าเมืองอย่างรีบด่วน แม้จะโมโหสุดประมาณอินทรชิตก็ยังทำการชุบศรพรหมาสตร์ได้อย่างสำเร็จจนได้ แต่หากวิเคราะห์ก็น่าจะเป็นการชุบศรแบบฉบับย่อหรือแบบหลักสูตรเร่งรัด ยักษ์หนุ่มร่ายพระเวทถึงหนึ่งพันจบจนแผ่นดินสะเทือน แล้วจับสัตว์บูชายันต์มาเชือด นำเลือดจากคอโคดำแพะดำเหล่านั้นมาอาบศรพรหมาสตร์
สรุปว่าเป็นอันเสร็จพิธี
อินทรชิตมั่นใจว่าครั้งนี้จะชนะเหล่ามนุษย์วานรได้อย่างง่ายดาย แต่ไหนๆจะออกรบแล้วต้องสร้างชื่อซะหน่อย โดยตนเองจะแปลงกายเป็นพระอินทร์ ยักษ์สมุนชื่อว่าการุณราช (ยักษ์หัวโล้นสวมกระบังหน้า หน้าสีหงส์เสนหรือสีอิฐส้มอมชมพู) แปลงร่างเป็นช้างเอราวัณ เหล่าไพร่พลให้แปลงเป็นนักสิทธิ์ คนธรรพ์ และเหล่าเทพบุตรนางฟ้าที่สวยงามฟ้อนรำนำหน้าขบวนเสด็จของพระอินทร์แปลง แต่เหล่าชาวสวรรค์แปลงซ่อนอาวุธไว้ในร่างกายรอสัญญาณจากนายเพื่อโจมตี
บทพระราชนิพนธ์ของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชได้ทรงอธิบายถึงขบวนเสด็จอย่างละเอียด ที่สำคัญมีการบรรยายถึงลักษณะของช้างเอราวัณอย่างครบถ้วน
ให้การุณราชกุมภัณฑ์ เป็นเอราวัณตัวกล้า
สามสิบสามเศียรอลงการ์ เศียรหนึ่งเจ็ดงางามงอน
งาหนึ่งเจ็ดสระโกสุม สระหนึ่งมีปทุมเกสร
เจ็ดกอชูก้านอรชร กอหนึ่งบานสลอนเจ็ดผกา
ดวงหนึ่งเจ็ดกลีบสุบงกช กลิ่นรสซาบซ่านนาสา
กลีบหนึ่งมีเทพธิดา เจ็ดนางกัลยายุพาพาล
แต่ละองค์ทรงโฉมอรชร รำฟ้อนจะเรียงเสียงหวาน
นางหนึ่งล้วนมรบริวาร เจ็ดองค์เยาวมาลย์วิไลวรรณ
เผือกผ่องพึงพิศอำไพ เหมือนช้างเจ้าตรัยตรึงศ์สวรรค์
มีวิมานทุกศียรคชกรรม์ พรายพรรณล้วนแก้วมณี
แสดงว่าช้างเอราวัณต้องมีขนาดใหญ่โตมาก มีถึงสามสิบสามหัว แต่ละหัวมีงาเจ็ดงา ในแต่ละงาก็จะมีสระบัวอยู่เจ็ดสระ ในแต่ละสระก็จะมีกอบัวอยู่เจ็ดกอ
กอหนึ่งจะมีดอกบัวอันมีกลิ่นหอมหวนอยู่เจ็ดดอก แต่ละดอกประกอบด้วยกลีบบัวเจ็ดกลีบ แต่ละกลีบจะมีนางงามอาศัยอยู่ นางงามเหล่านั้นยังมีผู้ติดตามอีกเจ็ดนาง (ผมมีความเห็นว่าการบรรยายช้างเอราวัณแสดงออกถึงความใหญ่โตของขนาดเช่นเมืองเมืองหนึ่งเลยทีเดียว ผมมีความเห็นส่วนตัวว่าช้างเอราวัณคือวิมานเคลื่อนที่ของพระอินทร์นั้นเอง)