รามเกียรติ์ 228
จากผู้เขียน: ครั้งแรกที่ผมรู้จักตัวละครสหัสเดชะและมูลพลัม คือเมื่อราวยี่สิบปีที่แล้วที่อุทยานร.2 อัมพวา มีการแสดงโขนตอนศึกสหัสเดชะ อาจารย์สมศักดิ์ ทัดติท่านเล่นเป็นท้าวสหัสเดชะ อาจารย์ประดิษฐ์ ศิลปสมบัติท่านเล่นเป็นมูลพลัม ทั้งสองท่านเป็นครูโขนยักษ์แห่งวิทยาลัยศิลปากร สหัสเดชะตัวใหญ่สวมเครื่องสีขาวสลับทองดูหรูหรามาก อาจารย์ประดิษฐ์ที่เล่นเป็นมูลพลัมร่างเล็กคล่องแคล่วดูรวดเร็ว ท่านทั้งสองเล่นได้สมจริงดั่งขุนศึกที่พร้อมออกรบได้ทุกเมื่อ
หลังจากนั้นผมจึงศึกษาตัวละครสองตัวนี้อย่างจริงจัง รู้สึกว่ามูลพลัมทำทุกอย่างเพราะความ “รัก” ในหนังสือแต่ละเล่มไม่เคยกล่าวไว้เลยว่ามูลพลัมเป็นเพื่อนกับทศกัณฐ์ตั้งแต่เมื่อไหร่ จะจบจากโรงเรียนเดียวกันหรือมีพ่อเป็นเพื่อนกัน หรืออาจจะรู้จักกันจากค่ายฤดูร้อนเช่นเด็กในปัจจุบัน มูลพลัมน่าจะเป็นเพื่อนที่ทศกัณฐ์สนิทสนมเป็นอันมาก เพราะจากการที่น้องตาย ลูกตายแล้ว ก็ถึงต้องใช้ไหว้วานเพื่อน มูลพลัมคือชื่อแรกที่ทศกัณฐ์นึกถึง เมื่อมูลพลัมได้รับสารจากม้าเร็วแล้วก็มิได้ถามไถ่ลายระเอียดอะไรเลย แต่งตัวเข้าไปลาสหัสเดชะทันทีว่าจะเดินทางไปลงกาเพื่อช่วยเพื่อนนะ จนพี่ขอตามไปช่วยรบด้วย มูลพลัมมิได้ขอให้สหัสเดชะออกรบพร้อมกับตนเลย แต่ในการศึกกลับต้องมาคอยกังวลว่าพี่จะโกรธเพื่อนหรือไม่ พี่จะเสียเกียรติรึเปล่า พี่จะทิ้งการศึกรึเปล่า ทศกัณฐ์ก็ไม่ได้ขอให้มูลพลัมมารบแทนตนแต่แค่จะเชิญมาปรึกษาว่าจะชนะมนุษย์รามลักษณ์อย่างไรดี มูลพลัมอาสาจะช่วยทศกัณฐ์รบด้วยความเต็มใจ
จนถึงวาระสุดท้ายพอสู้ๆไปมูลพลัมเสียท่าเสียอาวุธในการต่อสู้กับพระลักษณ์ คิดว่าหากสู้ต่อไปต้องตายแน่ๆ ในช่วงนั้นมูลพลัมจะเหาะหนีไปหาพี่ก็ไม่น่ายาก แต่ด้วยความรักศักดิ์ศรีของตนจึงคิดเอาง่ายๆ โดยเหาะขึ้นไปหักยอดเขาเอามาทุ่มใส่พระลักษณ์ซะ นี่คือสู้จนตัวตายเพื่อเพื่อนจริงๆ …
ส่วนสหัสเดชะ ก็มาร่วมศึกเพราะความรักน้อง บางคนอาจถามว่าทำไมผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพรหมยักษ์ถึงหลงเชื่อลิงตัวเล็กๆได้อย่างราบคาบ คำว่า “ยิ่งสูงยิ่งเหงา” น่าจะใช้ได้ดีกับกรณีนี้ จอมมารห่างไกลจากการมีใครมาสนทนามาต่อปากต่อคำ มีชีวิตเล็กๆมาให้ดูแลเช่นพ่อดูแลบุตร ยิ่งสหัสเดชะยิ่งใหญ่เท่าไหร่ผู้คนรอบข้างก็ยิ่งเกรงกลัวมากขึ้น พญามารได้สัมผัสความอ่อนโยนที่ตนไม่ได้รับหรือแสดงออกมาแสนนาน บัดนี้ลิงป่าน่าเอ็นดูเข้ามาซบมาพักพิงบารมีของตน
เขาอัศกรรณ: เป็นหนึ่งในเทือกเขาทั้งเจ็ดที่ล้อมรอบเขาพระสุเมรุ เทือกเขาอัศกรรณอยู่รอบนอกสุด มีความสูงน้อยที่สุดในหมู่เทือกเขาทั้งเจ็ด แต่ยอดเขาก็สูงจนเสียดถึงสวรรค์ มีความใหญ่โต กางกั้นมหาสมุทรตลอดจนทวีปต่างๆ