
รามเกียรติ์ 264
นางวานรินคือนางฟ้าจึงมีความสวยเกินมนุษย์หรือสิ่งมีชีวิตใดๆในโลกที่หนุมานเคยเห็นมา ดูออกจะสมบูรณ์ไปซะทุกส่วนของร่างกาย หนุมานในร่างมานพหนุ่มถึงกับตะลึงหลงรักทันที ไม่อาจบังคับตัวเองได้ทำได้แต่ก้าวเท้าคืบชิดนางตรงหน้า “แม่นาง ชื่ออะไร เหตุใดถึงมาอยู่ในถ้ำนี้” นางวานรินเหลือบมองที่มาของเสียงจนรู้สึกหวั่นไหวในความหล่อใสของผู้ชายตรงหน้าอยู่เหมือนกัน นางคุยกับตนเอง “ใครนะช่างรูปงามนัก น้ำเสียงก็ทรงพลัง การสื่อสารก็ซื่อตรงไม่คดเคี้ยว รึจะเป็นพระอินทร์ หรือเป็นพระอิศวรนจำแลงกายมา หรืออาจจะเป็นพระนารายณ์มาตามยักษ์ตามคำทำนายก็ได้ อาจจะเป็นเจ้าป่าเจ้าเขามาแกล้งหลอกกัน… แต่เราเป็นหญิงต้องสงวนท่าทีไว้ก่อน”
วานรินลุกจากแท่นแล้วทำทีว่าจะเดินหนี หนุมานสาวเท้าตาม “นี่แม่หญิงจะไม่ตอบข้าหรือ ข้าหลงรักแม่หญิงตั้งแต่แรกเห็น ข้าต้องการอยู่ใกล้แม่หญิงแต่แรกพบ อย่าเดินหนีพี่ไปเลย พี่บุกป่าฝ่าดงมาไกลถึงเพียงนี้ อย่าทำให้พี่ต้องอกหักกลับไปเลย” หนุมานสารภาพรักตั้งแต่ยังไม่ได้พูดจาอะไรกันเลย ข้อความรักในความเงียบทำให้วานรินต้องตอบโต้ “ตัวข้าเป็นข้าแห่งพระอิศวร โดนสาปให้อยู่ในถ้ำนี้มาสามหมื่นปีแล้ว สุดจะทรมานยิ่งนักเพราะมิอาจพบใครได้ มีเพียงลิงป่าที่นำผลไม้มาส่งให้เพื่อประทังชีวิต ที่ผ่านมามีเพียงยักษ์ที่หนีศรพระนารายณ์ผ่านมาทางนี้ ข้าก็มั่นใจว่าจะพ้นคำสาปแล้วแน่ๆ แต่เหตุใดยังไม่มีวานรเอกแห่งองค์นารายณ์ผ่านมาสักที
มีเพียงเจ้าที่จู่ๆก็มาพูดจาลวนลามข้าถึงในถ้ำ ออกไปซะเถิด ข้าคงคุยกับเจ้ามากกว่านี้ไม่ได้แล้ว” หนุมานถูกปฏิเสธรักเป็นครั้งแรกในชีวิต การชนะใจนางฟ้าตนนี้มิใช่เรื่องง่ายจึงต้องงดประชิดตัวนางแล้วถามไถ่ให้คุ้นเคยกันก่อน “แล้วแม่หญิงผู้เป็นนางฟ้าทำไมถึงมาอยู่ที่นี่หละ” นางวานรินหันมาค้อนให้หนึ่งทีเชิงตัดพ้อว่าอยากรู้อะไรกันนักหนา “ตัวข้าเคยเป็นรองบาทพระอิศวรผู้เป็นเจ้าที่เขาไกรลาส มีหน้าที่รักษาดวงประทีปในท้องพระโรงแห่งสวรรค์ วันหนึ่งพระอิศวรทรงสนทนากับฤาษีนารอทพระอาจารย์และเหล่ามหาฤาษีตนอื่นๆอยู่นานจนไฟนั้นดับลง ข้าก็มัวแต่คุยเล่นอยู่กับเพื่อนนางฟ้า
พระองค์ก็ทรงกริ้วเพราะเรียกหาอย่างไรก็ไม่มาซะที เลยทรงสาบให้ข้าลงมาอยู่ที่นี่เพียงผู้เดียวนานเท่านาน จนกว่าจะมียักษ์หนีศรพระนารายณ์ผ่านมา แล้วให้ข้าบอกทางแก่พญาวานรหนุมานเพื่อออกติดตามยักษ์ตนนั้นต่อไป แล้วข้าจึงจะพ้นคำสาป…. ท่านรู้เรื่องของข้ามากเกินไปแล้ว จงกลับไปซะเถอะ” เมื่อได้ยินชื่อของตนเองจากนางที่หมายปองหนุมานขยับเข้าใกล้นางนางวานรินแบบแนบชิดติดตัว “วานริน พี่นี้……