โอเปิล เวคตร้า เป็นรถยนต์นั่งขนาดกลาง (Mid-Size Car) ผลิตโดยโอเปิล ผู้ผลิตรถยนต์จากเยอรมนีซึ่งเป็นบริษัทในเครือของ General Motors เริ่มผลิตเมื่อปี พ.ศ. 2531 โดยมาทดแทนรุ่นเก่าอย่างโอเปิล แอสโคนา และเลิกผลิตในปี พ.ศ. 2552 โดยมีรุ่นใหม่มาแทน คือ โอเปิล อินซิกเนีย โอเปิล เวคตร้า มีวิวัฒนาการตามช่วงเวลาได้ 3 Generation (รุ่น) ดังนี้
โอเปิล โอเมก้า รุ่นที่ 1 เริ่มผลิตเมื่อปี พ.ศ. 2529 ใช้ชื่อ Omega A ออกมาเพื่อเป็นรถรุ่นเปลี่ยนโฉมของ Opel Rekord โอเมก้ารุ่นนี้ มีเครื่องยนต์เบนซิน 1.8 ,2.0 ,2.4 ,2.6 ,3.0 ,3.6 และ 4.0 ลิตร และเครื่องยนต์ดีเซล 2.3 ลิตร ระบบเกียร์เป็นเกียร์ธรรมดา 5 และ 6 สปีด และเกียร์อัตโนมัติ 4 สปีด โดยเกียร์ธรรมดา 6 สปีดจะมีเฉพาะในรุ่นที่ขายโดยใช้ชื่อแบรนด์ Lotus เท่านั้น มีฐานการประกอบที่ประเทศเยอรมนี ,สหราชอาณาจักรและบราซิล นอกจากนี้ โอเปิลยังส่งรถไปให้วอกซ์ฮอลล์และเชฟโรเลตจำหน่ายอีกด้วย
รุ่นที่ 2 (พ.ศ. 2537-2542)
โอเปิล โอเมก้า รุ่นที่ 2
โอเปิล โอเมก้า รุ่นที่ 2 เริ่มผลิตเมื่อปี พ.ศ. 2537 ใช้ชื่อ Omega B มีการออกแบบใหม่หมด จากรุ่นเดิมที่เป็นทรงเหลี่ยมๆ โอเมก้ารุ่นนี้ มีเครื่องยนต์เบนซิน 2.0 ,2.5 และ 3.0 ลิตร เป็น V6 ในรุ่น 2.5 และ 3.0 ลิตร และเครื่องยนต์ 2.0 และ 2.5 ลิตร ระบบเกียร์เป็นเกียร์ธรรมดา 5 สปีด และเกียร์อัตโนมัติ 4 สปีด มีฐานการประกอบที่ประเทศเยอรมนี
ในประเทศไทย บริษัท พระนครยนตรการ จำกัด เคยนำเข้า Omega B มาจำหน่ายในประเทศไทยพร้อมๆ กับรุ่น Calibra และ Corsa ในช่วงที่รัฐบาลมีนโยบายลดภาษีนำเข้ารถยนต์ เมื่อปี พ.ศ. 2537
รุ่นที่ 2 รุ่นปรับโฉม (พ.ศ. 2542-2546)
โอเปิล โอเมก้า รุ่นที่ 2 รุ่นปรับโฉม
โอเปิล โอเมก้า รุ่นที่ 2 รุ่นปรับโฉมเริ่มผลิตเมื่อฤดูใบไม้ร่วงปี พ.ศ. 2542 ใช้ชื่อ Omega B FL เพราะดูเหมือนเป็นการไมเนอร์เชนจ์มาจากรุ่นเดิม โดยเปลี่ยนเฉพาะด้านหน้าของรถและรายละเอียดย่อยๆ เท่านั้น มีการส่งออกภายใต้ชื่อวอกซ์ฮอลล์และคาดิลแลค เครื่องยนต์เป็นเครื่องยนต์เบนซิน 2.0 ,2.2 ,2.5 ,2.6 ,3.0 และ 3.2 ลิตร และเครื่องยนต์ดีเซล 2.0 ,2.2 และ 2.5 ลิตร ระบบเกียร์เป็นเกียร์ธรรมดา 5 สปีด และเกียร์อัตโนมัติ 4 และ 5 สปีด มีฐานการประกอบที่ประเทศเยอรมนี โอเมก้ารุ่นนี้ถือเป็นรุ่นสุดท้าย เนื่องจากโอเปิล เวคตร้า รถขนาดกลางประเภท D-Segment ในอดีตของโอเปิลก็ถูกพัฒนาให้ใหญ่ขึ้นให้ใกล้เคียงกับรถ D-Segment ทั่วโลกแล้ว อีกทั้งรถขนาดใหญ่ประเภท E-Segment ชาวยุโรปก็มองว่ามันไม่มีความจำเป็นในการซื้อหามาใช้เลยแม้แต่น้อย ทำให้โอเปิลต้องยุติการพัฒนาโอเมก้าในปี พ.ศ. 2546 ไปเนื่องจากต้องการยุบรวมโอเมก้าและเวคตร้าด้วยกัน เพื่อพัฒนารถรุ่นอินซิกเนีย แต่ในเร็วๆ นี้ได้มีข่าวว่าโอเปิลจะนำชื่อ Omega มาปัดฝุ่นใหม่อีกครั้ง โดยใช้พื้นฐานของคาดิลแลค รถระดับหรูในเครือ General Motors และคาดว่าจะเปิดตัวได้ในปลายปีนี้ในปี 1938 หลังเยอรมนีผนวกบ้านพี่เมืองน้องอย่างออสเตรียเข้าเป็นส่วนหนึ่งของตน ในที่สุด ฮิตเลอร์ส่งกองทัพเข้ายึดประเทศออสเตรียและประเทศเชโกสโลวาเกียโดยไม่สนคำครหา กลิ่นของสงครามเข้าปกคลุมทั้งทวีปยุโรป สหราชอาณาจักรและฝรั่งเศสต้องการเลี่ยงสงครามจึงได้จัดการประชุมมิวนิกกับเยอรมนีในเดือนกันยายน เพื่อเป็นหลักประกันว่าเยอรมนีจะไม่รุกรานดินแดนใดไปมากกว่านี้และจะไม่ก่อสงคราม แต่ขณะเดียวกัน ต่างฝ่ายก็ต่างสั่งสมกำลังเพื่อเตรียมเข้าสู่สงคราม
ในปี 1939 การบุกยึดโปแลนด์ของเยอรมนีได้จุดชนวนสงครามโลกครั้งที่สองขึ้น ตามด้วยการบุกครองประเทศอื่น ๆ ในยุโรปและยังทำกติกาสัญญาไตรภาคีเป็นพันธมิตรกับอิตาลีและญี่ปุ่น เขตอิทธิพลของนาซีเยอรมันได้แผ่ไพศาลที่สุดในประวัติศาสตร์ชาติเยอรมันในปี 1942 ครอบคลุมส่วนใหญ่ของยุโรปภาคพื้นทวีป ในปี 1943 ฮิตเลอร์เปลี่ยนชื่อเรียกอย่างเป็นทางการของเยอรมนีจาก “ไรช์เยอรมัน” (Deutsches Reich) เป็น “ไรช์เยอรมันใหญ่” (Großdeutsches Reich)
หลังความล้มเหลวในปฏิบัติการบาร์บารอสซาที่สหภาพโซเวียต เยอรมันก็ถูกรุกกลับอย่างรวดเร็วจากทั้งสองด้าน เมื่อกองทัพแดงบุกถึงกรุงเบอร์ลินในเดือนเมษายน 1945 ฮิตเลอร์ปฏิเสธที่จะหนีออกจากกรุงเบอร์ลินและตัดสินใจยิงตัวตาย หนึ่งสัปดาห์ต่อมา เยอรมนีก็ยอมจำนนต่อฝ่ายสัมพันธมิตรเยอรมนีตะวันออกและตะวันตก (ค.ศ. 1945–1990)
หลังเยอรมนียอมจำนนแล้ว ฝ่ายสัมพันธมิตรก็ได้แบ่งกรุงเบอร์ลินและประเทศเยอรมนีออกเป็น 4 เขตในยึดครองทางทหาร เขตฝั่งตะวันตกซึ่งควบคุมโดยฝรั่งเศส สหราชอาณาจักร และสหรัฐ ได้รวมกันและจัดตั้งขึ้นเป็นประเทศที่ชื่อว่า “สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี” เมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม ค.ศ. 1949 ส่วนเขตทางตะวันออกซึ่งอยู่ในควบคุมของสหภาพโซเวียตได้จัดตั้งขึ้นเป็นประเทศที่ชื่อว่า “สาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมนี” เมื่อวันที่ 7 ตุลาคม ค.ศ. 1949 ทั้งสองประเทศนี้ถูกเรียกอย่างไม่เป็นทางการว่า “ประเทศเยอรมนีตะวันตก” มีเมืองหลวงอยู่ที่กรุงบ็อน และ “ประเทศเยอรมนีตะวันออก” มีเมืองหลวงอยู่ที่กรุงเบอร์ลินตะวันออก
เยอรมนีตะวันตกมีการปกครองในระบอบสาธารณรัฐภายใต้รัฐสภากลาง และใช้ระบบเศรษฐกิจการตลาดเพื่อสังคม (Social Market Economy) เยอรมนีตะวันตกรับความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจจำนวนมากตามแผนมาร์แชลล์เพื่อฟื้นฟูอุตสาหกรรมของตน เศรษฐกิจของเยอรมนีตะวันตกฟื้นฟูอย่างรวดเร็วจนถูกเรียกว่า “ปาฏิหาริย์ทางเศรษฐกิจ” (Economic miracle) เยอรมนีตะวันตกเข้าร่วมองค์การสนธิสัญญาแอตแลนติกเหนือ (NATO) ในปี 1955 และเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งประชาคมเศรษฐกิจยุโรป (EEC) ในปี 1957
เยอรมนีตะวันออกเป็นรัฐในกลุ่มตะวันออก (Eastern Bloc) ซึ่งตกอยู่ภายใต้อิทธิพลทางการเมืองและทางทหารของสหภาพโซเวียต และยังเป็นรัฐร่วมภาคีในกติกาสัญญาวอร์ซอ และแม้ว่าเยอรมนีตะวันออกจะอ้างว่าตนเองปกครองในระบอบประชาธิปไตย แต่อำนาจทางการเมืองการปกครองทั้งหมดอยู่ภายใต้การควบคุมของโปลิตบูโรแห่งพรรคเอกภาพสังคมนิยมเยอรมนี (SED) ซึ่งมีหัวแบบคอมมิวนิสต์ นอกจากนี้ พรรคฯยังมีการหนุนหลังจาก “กระทรวงความมั่นคงแห่งรัฐ “หรือที่เรียกว่า “ชตาซี” (Stasi) อันเป็นหน่วยงานรัฐขนาดใหญ่ที่ควบคุมเกือบทุกแง่มุมของสังคม เยอรมนีตะวันออกใช้ระบอบเศรษฐกิจแบบรวมศูนย์ อันเป็นระบบเศรษฐกิจที่ทุกอย่างถูกวางแผนโดยรัฐที่หน้าประตูบรันเดินบวร์ค ผู้คนออกมาชุมนุมยินดีต่อการพังทลายลงของกำแพงเบอร์ลินในปี 1989 ชาวเยอรมันตะวันออกจำนวนมากพยายามข้ามไปยังเยอรมนีตะวันตกเพื่ออิสรภาพและชีวิตที่ดีกว่า ทำให้เยอรมนีตะวันออกตัดสินใจสร้างกำแพงเบอร์ลินขึ้นมาเพื่อป้องกันการลักลอบข้ามแดน กำแพงเบอร์ลินถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็วในปี 1961 กำแพงแห่งนี้ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของสงครามเย็นระหว่างฝ่ายเสรีกับฝ่ายคอมมิวนิสต์ การพังทลายลงของกำแพงเบอร์ลินในปี 1989 ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของการล่มสลายของระบอบคอมมิวนิสต์ นำมาซึ่งการรวมประเทศเยอรมนีในปีถัดมา ก่อนที่จะตามมาด้วยการล่มสลายของสหภาพโซเวียตในปีให้หลัง