สหภาพโซเวียตโจมตีนโยบายจีนต่อเวียดนาม
สหภาพโซเวียตกล่าวหาว่าจีนสนับสนุนนโยบายของสหรัฐในเวียดนามข้อกล่าวหาว่าแสดงให้เห็นถึงความแตกแยกที่เพิ่มขึ้นระหว่างสองมหาอำนาจคอมมิวนิสต์ จีนซึ่งเคยใช้แนวทางที่ยากลำบากในการเจรจาระหว่างฮานอยและวอชิงตัน ได้ทำให้จุดยืนของตนอ่อนลงโดยรับรองแผนสันติภาพเวียดนามเหนือเพื่อยุติสงคราม แม้ว่าข้อเสนอสันติภาพจะไม่เป็นที่ยอมรับสำหรับสหรัฐฯ แต่การที่จีนสนับสนุนการเจรจาระหว่างฮานอยและวอชิงตันก็มีความสำคัญ สหภาพโซเวียต ซึ่งความสัมพันธ์กับจีนเริ่มเสื่อมถอยลงแล้ว ต่างก็สงสัยอย่างมากในสิ่งที่พวกเขามองว่าเป็น “ภาวะโลกร้อน” ในความสัมพันธ์จีน-อเมริกา ความสงสัยนี้ยิ่งรุนแรงขึ้นในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2515 เมื่อประธานาธิบดีริชาร์ด นิกสันเยือนจีน
ความสัมพันธ์ระหว่างสหภาพโซเวียตและจีนถึงจุดแตกหักเป็นรัฐบาลทั้งสองมีส่วนร่วมในการอภิปรายอุดมการณ์โกรธเกี่ยวกับอนาคตของลัทธิคอมมิวนิสต์ ในส่วนของสหรัฐฯ นั้นมีความยินดีที่เห็นลิ่มถูกขับเคลื่อนระหว่างสองมหาอำนาจคอมมิวนิสต์
ในช่วงกลางปี 2506 เจ้าหน้าที่จากสหภาพโซเวียตและสาธารณรัฐประชาชนจีนได้พบกันที่มอสโคว์เพื่อพยายามแก้ไขความแตกแยกทางอุดมการณ์ รัฐบาลจีนเริ่มวิพากษ์วิจารณ์อย่างเปิดเผยถึงสิ่งที่เรียกว่า “แนวโน้มการต่อต้านการปฏิวัติ” ที่กำลังเติบโตในสหภาพโซเวียต โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จีนไม่พอใจนโยบายความร่วมมือของสหภาพโซเวียตกับตะวันตก ตามคำแถลงต่อสาธารณะของรัฐบาลจีนเมื่อวันที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2506 จำเป็นต้องมีนโยบายที่เข้มแข็งและก้าวร้าวมากขึ้นเพื่อเผยแพร่การปฏิวัติคอมมิวนิสต์ทั่วโลก “การอยู่ร่วมกันอย่างสันติ” กับพลังของลัทธิทุนนิยมนั้นไม่มีทางเป็นไปได้ และถ้อยแถลงดังกล่าวประณามชาวรัสเซียที่พยายามบรรลุความเข้าใจทางการฑูตกับชาติตะวันตก และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง สหรัฐอเมริกา
หนึ่งเดือนต่อมา ขณะที่การประชุมในมอสโกยังคงเสื่อมโทรมในบรรยากาศแห่งความสงสัยและการกล่าวหาซึ่งกันและกัน รัฐบาลโซเวียตได้ออกข้อโต้แย้งอย่างรุนแรงต่อถ้อยแถลงของจีนก่อนหน้านี้ รัสเซียเห็นพ้องกันว่าลัทธิคอมมิวนิสต์ของโลกยังคงเป็นเป้าหมายสูงสุด แต่จำเป็นต้องมีนโยบายใหม่ “การอยู่ร่วมกันอย่างสันติ” ระหว่างประเทศคอมมิวนิสต์และประเทศทุนนิยมเป็นสิ่งสำคัญในยุคปรมาณู และถ้อยแถลงของสหภาพโซเวียตได้ประกาศต่อไปว่า “เราต้องการการลดอาวุธอย่างจริงใจ” ถ้อยแถลงของสหภาพโซเวียตยังกล่าวถึงการวิพากษ์วิจารณ์ของจีนเกี่ยวกับวิกฤตขีปนาวุธในเดือนตุลาคม 2505 ซึ่งรัสเซียมีส่วนช่วยในการก่อตั้งฐานขีปนาวุธนิวเคลียร์ในคิวบา ภายใต้แรงกดดันจากสหรัฐฯ ฐานทัพต่างๆ ถูกถอนออกไป ตามคำกล่าวของจีน รัสเซียได้ “ยอมจำนน” ให้กับอเมริกา ไม่เช่นนั้นตามที่โซเวียตกล่าว ฐานขีปนาวุธได้รับการจัดตั้งขึ้นเพื่อป้องกันการรุกรานคิวบาของสหรัฐฯ เมื่ออเมริกาให้คำมั่นว่าจะละเว้นจากการกระทำดังกล่าว ฐานทัพถูกถอนออกเพื่อหลีกเลี่ยงสงครามนิวเคลียร์ที่ไม่จำเป็น นี่คือประเภทของ “การคำนวณอย่างมีสติ” ที่สหภาพโซเวียตระบุไว้ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นในโลกสมัยใหม่
ถ้อยแถลงของสหภาพโซเวียตในวันที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2506 เป็นข้อบ่งชี้ต่อสาธารณะครั้งแรกที่ชัดเจนว่ารัสเซียและจีนถูกแบ่งแยกอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับอนาคตของลัทธิคอมมิวนิสต์ เจ้าหน้าที่อเมริกันต้อนรับการพัฒนาด้วยความยินดีอย่างเปิดเผย เพราะพวกเขาเชื่อว่าการแบ่งแยกจีน-โซเวียตจะทำงานเพื่อประโยชน์ของอเมริกาในแง่ของการทำให้รัสเซียสามารถคล้อยตามการเจรจาทางการฑูตในประเด็นต่างๆ ได้สำเร็จ รวมถึงการควบคุมอาวุธและวิกฤตการณ์ในเวียดนามที่ทวีความรุนแรงขึ้น . ความเชื่อนั้นไม่ได้มีรากฐานที่ดีนัก เนื่องจากความสัมพันธ์ระหว่างสหรัฐฯ กับโซเวียตยังคงหนาวเย็นตลอดช่วงทศวรรษ 1960 อย่างไรก็ตาม สหรัฐฯ ยังคงพยายามใช้กลยุทธ์ “แบ่งแยกและพิชิต” นี้ให้ดีในช่วงทศวรรษ 1970 เมื่อเริ่มสร้างสายสัมพันธ์กับจีนคอมมิวนิสต์เพื่อใช้ประโยชน์จากการติดต่อกับสหภาพโซเวียต
การเปิดเผยตัวเลขประมาณการการเติบโตทางเศรษฐกิจของจีนในไตรมาสที่สามในวันจันทร์นี้ เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญสำหรับเศรษฐกิจที่ใหญ่เป็นอันดับสองของโลก
ตัวเลขผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศพาดหัวของสำนักสถิติแห่งชาติและตัวชี้วัดอื่นๆ จะจับผลกระทบเบื้องต้นจากความสั่นสะเทือนทางเศรษฐกิจ 2 อย่าง ได้แก่ วิกฤตหนี้ที่เอเวอร์แกรนด์ ผู้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ที่สุดรายหนึ่งของจีน และการขาดแคลนพลังงานอย่างกว้างขวางและทำให้หมดอำนาจ นายกรัฐมนตรีหลี่ เค่อเฉียง กล่าวเมื่อวันพฤหัสบดีว่าการเติบโตได้ชะลอตัวลงในไตรมาสที่สาม แต่ไม่ได้ระบุว่าเท่าใด อ้างจากรอยเตอร์
ฝ่ายบริหารของประธานาธิบดี สี จิ้นผิง ได้ดำเนินการเพียงเล็กน้อยเพื่อบรรเทาแรงกดดันที่สร้างภาคอสังหาริมทรัพย์ของประเทศ แม้ว่าจะมีสัดส่วนถึงร้อยละ 30 ของผลผลิตทางเศรษฐกิจทั้งหมด
ปักกิ่งกลับยึดถือสิ่งที่เชื่อว่าเป็น ” หน้าต่างแห่งโอกาส ” ในการสั่งสอนผู้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ที่มีเลเวอเรจเกิน ซึ่งมองว่าเป็นภัยคุกคามร้ายแรงต่อเสถียรภาพทางการเงินของจีน
Eswar Prasad อดีตหัวหน้าแผนก IMF ของจีน ซึ่งปัจจุบันอยู่ที่ Cornell University กล่าวว่า “การเน้นที่การลดภาระหนี้ การเก็งกำไรในอสังหาริมทรัพย์ และการขาดแคลนพลังงานมีแนวโน้มที่จะส่งผลกระทบอย่างมากต่อโมเมนตัมการเติบโตที่อ่อนแอของจีนอยู่แล้ว”
เขาเสริมว่าสีและหลิวเหอ รองนายกรัฐมนตรีและที่ปรึกษาทางเศรษฐกิจที่น่าเชื่อถือที่สุดของประธานาธิบดี “ดูเหมือนพร้อมที่จะยอมรับการเติบโตที่ชะลอตัวในระยะสั้นเนื่องจากราคาสำหรับความมั่นคงทางการเงินที่มากขึ้นในระยะยาว”
ต่อไปนี้คือห้าสิ่งที่ควรระวังในการเปิดตัวในสัปดาห์หน้า:
เศรษฐกิจจีนหยุดชะงักทุกไตรมาสหรือไม่?
เศรษฐกิจจีนขยายตัว 12.7% ในช่วงครึ่งแรกของปีเมื่อเทียบกับช่วงเดียวกันของปีที่แล้ว เมื่อเกิดการระบาดใหญ่ของโควิด-19ในมณฑลหูเป่ยตอนกลาง และทำให้กิจกรรมทางเศรษฐกิจหยุดชะงักไปทั่วประเทศ
อย่างไรก็ตาม การก้าวกระโดดของพาดหัวข่าวขนาดใหญ่นี้ได้ปิดบังการขยายตัวของไตรมาสต่อไตรมาสเพียง 0.4% ในช่วงสามเดือนแรกของปี และ 1.3% ในไตรมาสที่สอง
นักวิเคราะห์ของ Goldman Sachs คาดการณ์ว่าผลผลิตทางเศรษฐกิจในไตรมาสที่สามไม่เติบโตเลยเมื่อเทียบเป็นรายไตรมาส ในรายงานวันที่ 28 กันยายน พวกเขากล่าวว่ายังมี “ความไม่แน่นอนอย่างมาก” เกี่ยวกับแนวโน้มไตรมาสสี่ของจีน เนื่องจาก “แนวทางของรัฐบาลในการจัดการ Evergrande เน้น ความเข้มงวดของการบังคับใช้เป้าหมายด้านสิ่งแวดล้อม และระดับของการผ่อนคลายนโยบาย”
Evergrande มีผลกระทบต่อการลงทุนในสินทรัพย์ถาวรในเดือนกันยายนอย่างไร
Evergrande เตือนเมื่อวันที่ 13 กันยายนว่ายอดขายรายเดือนลดลงเกือบครึ่งหนึ่งในเดือนสิงหาคมเมื่อเทียบกับเดือนมิถุนายน และคาดการณ์ว่าจะมีผลประกอบการที่ย่ำแย่อีกครั้งในเดือนกันยายน ซึ่งปกติแล้วจะเป็นเดือนที่กันชนสำหรับกลุ่มธุรกิจนี้
โดยรวมแล้ว ยอดขายอสังหาริมทรัพย์ใน 30 เมืองที่ใหญ่ที่สุดของประเทศลดลงเกือบหนึ่งในสามในเดือนกันยายนเมื่อเทียบปีต่อปี นั่นแสดงให้เห็นว่าเดือนกันยายนเป็นเดือนที่อ่อนแอมากสำหรับการลงทุนในสินทรัพย์ถาวร ซึ่งติดตามการใช้จ่ายในด้านอสังหาริมทรัพย์และโครงสร้างพื้นฐาน การเติบโตของการลงทุนในสินทรัพย์ถาวรได้ชะลอตัวลงจาก 12.6% เมื่อเทียบเป็นรายปีในช่วงครึ่งแรกของปีเป็น 8.9% ในช่วงเดือนมกราคมถึงเดือนสิงหาคม
การเติบโตของการลงทุนโครงสร้างพื้นฐานยังชะลอตัวลงอย่างต่อเนื่องในระยะที่สองของ Xi ซึ่งเริ่มในปี 2018 มากกว่าในปีแรก (ปี 2556-2560) ซึ่งสะท้อนถึงความกังวลของฝ่ายบริหารเกี่ยวกับระดับหนี้ในหน่วยงานด้านการเงินของรัฐบาลท้องถิ่น การลงทุนด้านโครงสร้างพื้นฐานส่วนใหญ่
ปัญหาการขาดแคลนพลังงานส่งผลกระทบต่อการผลิตภาคอุตสาหกรรมอย่างไร?
การเติบโตของการผลิตภาคอุตสาหกรรมได้ชะลอตัวลงแล้ว โดยเพิ่มขึ้นเพียง 5.3% เมื่อเทียบเป็นรายปีในเดือนสิงหาคม เทียบกับ 8.3% ในเดือนมิถุนายน ก่อนที่วิกฤตด้านพลังงานของจีนอย่างเอเวอร์แกรนด์ จะทำให้ทุกคนตกใจตั้งแต่เจ้าของโรงงานไปจนถึงนักเศรษฐศาสตร์ในเดือนกันยายน
เหตุผลหลักของการขาดแคลนพลังงานแตกต่างกันไปตามภูมิภาค ซึ่งรวมถึงปัญหาการขาดแคลนถ่านหินและราคาถ่านหินที่พุ่งสูงขึ้น ซึ่งทำให้โรงงานต้องจำกัดการผลิต ตลอดจนเป้าหมายด้านสิ่งแวดล้อมและประสิทธิภาพพลังงานที่เข้มงวด
Larry Hu หัวหน้านักเศรษฐศาสตร์ของจีนที่ Macquarie กล่าวว่ากระทรวงวางแผนเศรษฐกิจของประเทศได้ดำเนินการตามขั้นตอนเพื่อแก้ไขปัญหาการขาดแคลนถ่านหิน แต่ได้แสดง “ไม่มีความตั้งใจที่จะเปลี่ยนเป้าหมายการใช้พลังงานสำหรับปีนี้” เป็นผลให้เขาคาดการณ์ว่าการปันส่วนพลังงานในวงกว้างสามารถดำเนินต่อไปได้ดีในไตรมาสที่สี่
ยอดค้าปลีกจะฟื้นตัวหรือไม่?
ยอดค้าปลีกเติบโตเพียง 2.5% เมื่อเทียบเป็นรายปีในเดือนสิงหาคม เทียบกับ 8.5% ในเดือนกรกฎาคม และต่ำกว่าที่ตลาดคาดการณ์ไว้อย่างน้อย 7%
หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ผู้กำหนดนโยบายของจีนจะพบว่าการเริ่มระบบเศรษฐกิจใหม่ยากยิ่งขึ้นด้วยการลงทุนที่ชะลอตัวและการเติบโตของการผลิตภาคอุตสาหกรรม ในบันทึกการลงทุนล่าสุด Diana Choyleva จาก Enodo Economics คาดการณ์ว่า “ความเจ็บปวดรออยู่ข้างหน้ามากขึ้นแล้ว เนื่องจาก Xi จริงจังมากขึ้นกับการกำหนดราคาบ้านที่เพิ่มขึ้นเพื่อจัดการกับแหล่งที่มาหลักของความไม่เท่าเทียมกัน”
ความท้าทายเหล่านี้จะบังคับให้ Xi และทีมเศรษฐกิจของเขาผ่อนคลายนโยบายในไตรมาสที่สี่หรือไม่?
Prasad เตือนว่า “การเคลื่อนไหวของรัฐบาลในการเพิ่มการควบคุมเศรษฐกิจของรัฐพร้อมๆ กัน และการขาดความชัดเจนเกี่ยวกับเจตนารมณ์ที่มีต่อองค์กรเอกชน อาจเป็นตัวฉุดรั้งการเติบโตในระยะยาว”
แต่จากการปราบปราม Xi บนของจีนภาคเอกชนกลุ่มเทคโนโลยีในช่วงต้นปีนี้ความตั้งใจของเขาที่จะขับรถ Evergrande และนักพัฒนาอื่น ๆ ไปที่ขอบของการล้มละลายของเขาได้แสดงให้เห็นสัญญาณของการดูแลการหาเสียงของเขาที่จะยกเครื่องรุนแรงของจีนไม่มีรูปแบบทางเศรษฐกิจ การเปิดเผยข้อมูลในวันจันทร์สามารถพิสูจน์ได้ว่าเป็นการทดสอบเบื้องต้นของวาระนโยบายที่มีความทะเยอทะยานนี้
การปราบปรามภาคอสังหาริมทรัพย์ของจีนและยักษ์ใหญ่ด้านเทคโนโลยีของจีนได้สร้างความสั่นสะเทือนให้กับตลาดการเงิน ทำให้เกิดการถกเถียงกันว่าจีนยังคง “น่าลงทุน” อยู่หรือไม่
นักลงทุนขาขึ้นในระยะยาวให้เหตุผลว่าคำมั่นสัญญาของปักกิ่งต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจและการเปิดเสรีตลาดยังคงไม่เปลี่ยนแปลง พวกเขารักษาการกระทำล่าสุดเช่นกฎที่เข้มงวดขึ้นเกี่ยวกับภาระหนี้ของผู้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์เป็นความพยายามที่จะลดฟองในภาค การปรับราคาความเสี่ยงด้านเครดิตที่จำเป็นจะช่วยปรับปรุงการทำงานของตลาดการเงินของจีนเมื่อเวลาผ่านไป
ในทางตรงกันข้ามนักลงทุนหยาบคายยืนยันว่าภายใต้วัตถุประสงค์ทางการเมืองคมในฝักจีนพื้นฐานที่มีการเปลี่ยนแปลงและการบำรุงรักษาการเจริญเติบโตและการเปิดเสรีตลาดทุนอยู่ในขณะนี้มีความสำคัญน้อยกว่าในการเป็นผู้นำของประเทศกว่าเป้าหมายที่เกี่ยวข้องกับ“ความเจริญรุ่งเรืองร่วมกัน” พวกเขาอ้างว่าแคมเปญในช่วงฤดูร้อนนี้ รวมถึงการโจมตีบริษัทเทคโนโลยี และธุรกิจการศึกษาและการสอนพิเศษบ่งบอกว่าจีนไม่ปลอดภัยสำหรับนักลงทุนมากขึ้น
การอภิปรายนี้อาจเป็นเรื่องที่น่าสนใจ แต่ก็เป็นสิ่งที่ผิด คำถามที่สำคัญที่สุดที่ตลาดกำลังเผชิญอยู่ในขณะนี้ เกี่ยวข้องกับกระบวนการกำหนดนโยบายของปักกิ่ง มากกว่าวัตถุประสงค์ทางการเมือง — หมายถึงวิธีการมากกว่าจุดจบ
การต่อสู้กับโรคติดต่อจากความทุกข์ยากของEvergrandeและผู้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์รายอื่นๆ ที่แพร่กระจายไปสู่เศรษฐกิจในวงกว้างนั้น จำเป็นต้องมีการตอบสนองต่อนโยบายต้านวัฏจักรที่มีประสิทธิภาพ แต่การตอบสนองนั้นยังไม่เกิดขึ้นจนถึงตอนนี้ และสาเหตุของการเพิกเฉยของปักกิ่งก็ไม่ชัดเจน เทคโนแครตของจีนลังเลเพราะความวุ่นวายของตลาดอสังหาริมทรัพย์ในปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของความพยายามควบคุมเพื่อลดความเสี่ยงหรือไม่? หรือมีปัจจัยทางการเมืองใหม่ๆ ที่ขัดขวางไม่ให้เทคโนแครตของจีนทำหน้าที่?
แม้จะมีการขยายตัวของสินเชื่ออย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนเป็นเวลานานกว่าทศวรรษ แต่จีนก็ไม่ต้องเผชิญกับวิกฤตการเงินที่ทำให้ร่างกายทรุดโทรมหรือการชะลอตัวของการเติบโตอย่างรวดเร็ว (นอกเหนือจากการตกต่ำที่เกี่ยวข้องกับโรคระบาดในปีที่แล้ว)
ความมั่นคงไม่สามารถอธิบายได้ง่ายๆ ด้วยปัจจัยทางเศรษฐกิจมหภาค เช่น อัตราการออมที่สูงของจีน หรือลักษณะหนี้ภายในของจีน หรือจากปัจจัยทางการเมือง เช่น เครื่องมือการบริหารของรัฐ หรือการไม่มีข้อจำกัดทางกฎหมายของปักกิ่ง
ในทางกลับกัน ความหลงใหลในเสถียรภาพทางการเมืองของปักกิ่งได้สร้างสถิติมาอย่างยาวนานว่าทางการได้รับการคาดหวังอย่างน่าเชื่อถือว่าจะตอบสนองต่อความเครียดทางการเงินแม้แต่ตอนเล็กน้อย เพื่อทำให้ตลาดสงบลง
แต่ความน่าเชื่อถือของความคาดหวังนี้ขึ้นอยู่กับกระบวนการกำหนดนโยบายที่ทำงานเหมือนในอดีต เมื่อถึงจุดหนึ่ง การรอนานเกินไปเพื่อตอบสนองต่อความปั่นป่วนของตลาดอสังหาริมทรัพย์ในปัจจุบันจะทำให้เกิดการแพร่ระบาดมากเกินไป และปัจจัยหลายประการจะทำให้เศรษฐกิจและระบบการเงินของจีนอ่อนแอลง ซึ่งรวมถึงผลกระทบของราคาอสังหาริมทรัพย์ที่ลดลงต่อการบริโภคในครัวเรือน ผลกระทบของการขายที่ดินที่ลดลงต่อการเงินของรัฐบาลท้องถิ่น และการใช้ทรัพย์สินเป็นหลักประกันการกู้ยืม
วัตถุประสงค์ระยะยาวของปักกิ่งจะไม่สำคัญหากเครื่องมือในระยะสั้นของการปรับตัวทางเศรษฐกิจสะดุด นักวิเคราะห์เศรษฐกิจส่วนใหญ่โต้แย้งว่าปักกิ่งจะถูกบังคับให้ลดการควบคุมที่กำหนดเป้าหมายภาคอสังหาริมทรัพย์ เนื่องจากมีความสำคัญต่อเศรษฐกิจ
แต่นักวิเคราะห์ทางการเมืองโต้แย้งว่ามีหลักฐานเพิ่มขึ้นว่าการรณรงค์ของผู้นำเพื่อเปลี่ยนโฉมหน้าเศรษฐกิจกำลังจำกัดการตอบสนองแบบสวนทางกันที่ตลาดคุ้นเคย
เนื่องจากเครื่องมือนโยบายเศรษฐกิจได้รับการผสมผสานใหม่กับความสำคัญทางการเมือง นักเทคโนแครตต้องเผชิญกับปัญหาใหม่ในการพลิกกลับทิศทางหรือสร้างสมดุลข้อความจากความเป็นผู้นำ ในทำนองเดียวกัน นักวิเคราะห์เหล่านี้โต้แย้งว่าการรวมศูนย์อำนาจได้ทำให้กองกำลังที่สมดุลภายในระบบรัฐพรรคอ่อนแอลง ซึ่งอาจแก้ไขข้อผิดพลาดของนโยบายในช่วงกลางน้ำ ผลก็คือ ในขณะที่ผลของการโต้วาทีนี้ยังคงไม่แน่นอน แต่การเกินนโยบายกลายเป็นความเสี่ยงที่มีนัยสำคัญกว่ามาก
ในปี 2556 ธนาคารกลางของจีนพยายามลดการเก็งกำไรในตลาดระหว่างธนาคารโดยนิ่งเงียบเมื่อเผชิญกับการผิดนัดชำระอย่างกะทันหัน ระบบธนาคารเกือบจะปิดตัวลงเพื่อตอบสนอง โดยมีอัตราระยะสั้นอยู่ที่ 20 ถึง 30 เปอร์เซ็นต์ ธนาคารกลางถูกบังคับให้ผ่อนปรนและอัดฉีดสภาพคล่อง ซึ่งเป็นแบบอย่างที่ช่วยอำนวยความสะดวกในการขยายระบบธนาคารเงาอย่างรวดเร็ว
วัตถุประสงค์ของปักกิ่งเป็นที่เข้าใจได้ แต่วิธีการที่ใช้สร้างผลตรงกันข้ามกับสิ่งที่ตั้งใจไว้ เมื่อพิจารณาถึงจุดยืนทางการเมืองของการรณรงค์ของจีนต่อภาคอสังหาริมทรัพย์ การเผชิญหน้าที่คล้ายกันจึงเป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการได้ แต่อย่างไรและเมื่อใดที่ปักกิ่งตอบสนองต่อการแพร่ระบาดในตลาดตอนนี้มีความสำคัญมากกว่าวัตถุประสงค์ดั้งเดิมของผู้นำ และจะเป็นตัวกำหนดว่าจีนยังคงน่าลงทุนอย่างไร
การนำเข้าถ่านหินและก๊าซธรรมชาติของจีนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในเดือนกันยายน ขณะที่ปักกิ่งเร่งดำเนินการเพื่อรับมือกับวิกฤตพลังงานที่ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งคุกคามการเติบโตทางเศรษฐกิจ
จีนนำเข้าถ่านหิน 32.9 ล้านตันในเดือนกันยายน มากกว่าที่นำเข้าในเดือนเดียวกันของปีที่แล้ว 76 เปอร์เซ็นต์ ข้อมูลศุลกากรที่เผยแพร่เมื่อวันพุธแสดงให้เห็น
การนำเข้าก๊าซธรรมชาติเพิ่มขึ้น 23 เปอร์เซ็นต์เป็น 10.6 ล้านตันเมื่อเทียบกับปีก่อนหน้า
โรงงานและธุรกิจต่างๆ ถูกบังคับให้ปันส่วนการใช้พลังงาน และบางครัวเรือนประสบปัญหาไฟฟ้าดับหลังจากไฟฟ้าขัดข้องในกว่า 20 จังหวัดในจีนเมื่อเดือนที่แล้ว
ราคาถ่านหินที่สูงขึ้น ความต้องการที่เพิ่มขึ้นหลังจากการกลับมาของเศรษฐกิจอีกครั้งหลังการระบาดใหญ่ของโควิด-19 และนโยบายด้านพลังงานที่ขัดแย้งกัน มีส่วนทำให้เกิดการขาดแคลน นักวิเคราะห์ระบุ
สัญญาซื้อขายถ่านหินล่วงหน้าของจีนที่ซื้อขายในการแลกเปลี่ยนสินค้าโภคภัณฑ์เจิ้งโจวก็พุ่งขึ้นและแตะ 1,640 หยวนต่อตันในวันพุธซึ่งสูงเป็นประวัติการณ์
ถ่านหินมีการใช้พลังงานส่วนใหญ่ของจีน แต่จำกัดว่าผู้ผลิตสามารถเรียกเก็บเงินได้มากน้อยเพียงใดทำให้ไม่สามารถดำเนินการทางการเงินได้สำหรับบริษัทไฟฟ้าหลายแห่งที่ดำเนินการโรงไฟฟ้าที่ใช้ถ่านหินเป็นเชื้อเพลิง หลังจากวิกฤตพลังงานนำไปสู่ไฟดับ ปักกิ่งอนุญาตให้บริษัทต่างๆ เรียกเก็บเงินเพิ่มและเรียกร้องให้ซัพพลายเออร์ในประเทศ ซึ่งรับผิดชอบ 90% ของถ่านหินในจีน เพิ่มการผลิตและเปิดเหมืองอีกครั้ง
อุทกภัยในอินโดนีเซียและโรคระบาดใหญ่ ซึ่งทำให้ปักกิ่งควบคุมชายแดนกับมองโกเลียอย่างเข้มงวด ทำให้การนำเข้าหยุดชะงัก
จีนยังได้สั่งห้ามถ่านหินของออสเตรเลียอย่างไม่เป็นทางการเมื่อปีที่แล้ว หลังจากที่แคนเบอร์ราเรียกร้องให้มีการสอบสวนถึงต้นกำเนิดของการระบาดใหญ่
หน่วยงานบางแห่งได้เพิ่มการนำเข้าเพื่อจัดการกับวิกฤตพลังงาน เมื่อเดือนที่แล้ว เจ้าหน้าที่ในจี๋หลิน มณฑลทางตะวันออกเฉียงเหนือของจีน สั่งส่งสินค้าเพิ่มเติมจากรัสเซีย อินโดนีเซีย และมองโกเลีย
Yu Zhai ที่ปรึกษาอาวุโสของ Wood Mackenzie กล่าวว่าการเพิ่มขึ้นในเดือนกันยายนเป็นสัญญาณว่าทางการหันไปใช้ถ่านหินในต่างประเทศเพื่อเสนอราคาในประเทศที่ลดลงซึ่งสูงถึง 2,000 หยวน ($ 310) ต่อตัน
“สาเหตุหนึ่งที่ทำให้เกิดวิกฤตไฟฟ้าคือราคาถ่านหินสูงเกินไป แต่ถ่านหินที่นำเข้านั้นอยู่ใกล้ 1,500 หยวนหรือ 1,600 หยวน” เขากล่าว