ข้อพิพาททางทะเลของจีน
ข้อพิพาทเกี่ยวกับเขตเศรษฐกิจจำเพาะที่ทับซ้อนกันในทะเลจีนใต้ได้ทวีความรุนแรงขึ้นในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา ในขณะที่ความขัดแย้งในดินแดนเหนือหมู่เกาะ Senkaku/Diaoyu ในทะเลจีนตะวันออกมีขึ้นตั้งแต่ศตวรรษที่สิบเก้า
17 เมษายน พ.ศ. 2438
สงครามจีน-ญี่ปุ่นยุติลง
สงครามจีน-ญี่ปุ่นซึ่งต่อสู้เพื่อยึดครองเกาหลีเป็นหลัก จบลงด้วยการลงนามในสนธิสัญญาชิโมโนเซกิ ซึ่งจีนยกดินแดนรวมถึงฟอร์โมซา (ไต้หวัน) ให้กับญี่ปุ่น สนธิสัญญาไม่ได้กล่าวถึงหมู่เกาะ Senkaku/Diaoyu [PDF] ซึ่งไม่ได้กล่าวถึงในระหว่างการเจรจา ปักกิ่งยืนยันว่าการโอนนี้รวมหมู่เกาะต่างๆ ด้วย ในขณะที่โตเกียวอ้างว่าได้เป็นเจ้าของเกาะเหล่านี้ตั้งแต่เดือนมกราคม พ.ศ. 2438 เมื่อผนวกดินแดนที่ไม่มีคนอาศัยอยู่อย่างเป็นทางการ ความแตกต่างนี้มีผลหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เมื่อจีนกล่าวว่าหมู่เกาะต่างๆ จะต้องถูกคืนสู่การปกครองของจีนอันเป็นผลมาจากการประกาศของไคโรและพอทสดัม ซึ่งทำให้ญี่ปุ่นต้องละทิ้งการอ้างสิทธิ์ในดินแดนทั้งหมดที่ยึดได้จากสงคราม
3 กันยายน 2480
ญี่ปุ่นบุกหมู่เกาะทะเลจีนใต้
หลังจากอ้างสิทธิ์ในหมู่เกาะทะเลจีนใต้หลายแห่ง ญี่ปุ่นยึดครองหมู่เกาะปราตัส กองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่นลงจอดบนเรือสแปรตลีย์ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2481 และบุกเกาะไหหลำในเดือนกุมภาพันธ์ต่อมา การเคลื่อนไหวของญี่ปุ่นเกิดขึ้นหลังจากเหตุการณ์สะพานมาร์โคโปโลในเดือนกรกฎาคม 2480 ซึ่งเป็นการต่อสู้ระหว่างกองทัพปฏิวัติแห่งชาติของสาธารณรัฐจีนและกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่น ซึ่งเป็นการบุกโจมตีจีนของญี่ปุ่น การจู่โจมทางทหารของญี่ปุ่นในทะเลจีนใต้ [PDF] เกิดขึ้นในช่วงทศวรรษที่กองกำลังอินโดจีนของฝรั่งเศสได้เข้าร่วมในพื้นที่ดังกล่าวด้วย โดยการสำรวจหมู่เกาะต่างๆ ในช่วงต้นทศวรรษ 1930 และยึดครองหมู่เกาะพาราเซลในปี 1938
21 มิถุนายน 2488
หมู่เกาะ Senkaku/Diaoyu อยู่ภายใต้การควบคุมของสหรัฐฯ
หลังจากการยอมแพ้ของโตเกียวเมื่อสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 สหรัฐอเมริกาเข้ายึดครองญี่ปุ่น ซึ่งรวมถึงหมู่เกาะริวกิว ซึ่งต่อมาวอชิงตันตีความให้รวมหมู่เกาะเซ็นคาคุ/เตี้ยวหยูด้วย หมู่เกาะริวกิวที่ใหญ่ขึ้นถูกมองว่ามีความสำคัญเชิงกลยุทธ์ในช่วงเวลาที่ลัทธิคอมมิวนิสต์กำลังแพร่กระจายในภูมิภาค รัฐบาลจีนที่นำโดยก๊กมินตั๋งอ้างสิทธิ์หมู่เกาะเหล่านี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า และในเดือนเมษายน พ.ศ. 2491 เรียกร้องให้กลับมา การยึดครองหมู่เกาะหลักของญี่ปุ่นของสหรัฐฯ ดำเนินไปจนกระทั่งสิ้นสุดสงครามเกาหลีในปี 1952 แต่สหรัฐฯ ยังคงยึดครองโอกินาวาจนถึงปี 1972
จีนประกาศอ้างสิทธิ์ในทะเลจีนใต้
ประเทศจีนภายใต้การปกครองของพรรคก๊กมินตั๋งชาตินิยม แบ่งเขตการ อ้างสิทธิ์ในอาณาเขตของตนในทะเลจีนใต้ด้วยเส้นประ 11 เส้นบนแผนที่ การอ้างสิทธิ์ครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ รวมถึงหมู่เกาะปราตัส ธนาคาร Macclesfield และหมู่เกาะพาราเซลและสแปรตลีย์ ซึ่งจีนได้คืนมาจากญี่ปุ่นหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ในปีพ.ศ. 2496 รัฐบาลที่นำโดยพรรคคอมมิวนิสต์จีน (CCP) ได้นำส่วนที่ล้อมรอบอ่าวตังเกี๋ยออกไป ซึ่งทำให้ชายแดนง่ายขึ้นเหลือเพียงเก้าขีด จนถึงทุกวันนี้ จีนใช้เส้นประเก้าเส้นเป็นพื้นฐานทางประวัติศาสตร์สำหรับการอ้างสิทธิ์ในอาณาเขตของตนในทะเลจีนใต้
1 ตุลาคม 2492
ก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีน
เหมา เจ๋อตง ผู้นำคอมมิวนิสต์ประกาศก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีน (PRC) ยุติสงครามกลางเมืองที่ปะทุขึ้นไม่นานหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ระหว่างกองกำลังที่จงรักภักดีต่อพรรคคอมมิวนิสต์จีนและผู้สนับสนุนก๊กมินตั๋ง เจียง ไคเช็ค ผู้นำชาตินิยมที่พ่ายแพ้ หนีไปไต้หวัน ที่ซึ่งเขาตั้งรัฐบาลพลัดถิ่น สหรัฐฯ ยอมรับว่าจีนเป็นรัฐบาลที่ถูกต้องตามกฎหมายแต่เพียงผู้เดียวของจีน และไม่ได้สร้างความสัมพันธ์ทางการฑูตอย่างเป็นทางการกับ PRC จนถึงปี 2522
8 กันยายน 2494
สนธิสัญญาซานฟรานซิสโก
สหรัฐฯ และอีก 47 ประเทศลงนามในสนธิสัญญาสันติภาพ[PDF] กับญี่ปุ่นในซานฟรานซิสโก ยุติสงครามโลกครั้งที่ 2 อย่างเป็นทางการ ญี่ปุ่นยกเลิกการอ้างสิทธิ์ในเกาหลี ฟอร์โมซา (ไต้หวัน) หมู่เกาะเปสคาโดเรส และหมู่เกาะสแปรตลีย์ในทะเลจีนใต้ทั้งหมด หมู่เกาะ Senkaku/Diaoyu ไม่ได้ระบุไว้อย่างชัดเจนในสนธิสัญญา แม้ว่าจะมีความเข้าใจโดยปริยายว่าญี่ปุ่นจะจัดการหมู่เกาะเหล่านี้โดยเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดโอกินาว่า ญี่ปุ่นได้รับ “อำนาจอธิปไตยที่เหลืออยู่” ซึ่งหมายถึงอำนาจอธิปไตยเต็มจะถูกโอนไปยังญี่ปุ่นในที่สุด—เหนือหมู่เกาะริวกิว ในทางกลับกัน สหรัฐอเมริกาได้รับอนุญาตให้เปิดฐานทัพทหารในโอกินาว่า ไม่ว่าหมู่เกาะ Senkaku/Diaoyu จะถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของโอกินาว่าหรือถูกยกให้ไต้หวันหลังจากสนธิสัญญายังคงเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันอยู่ในการถกเถียงเรื่องอธิปไตยในทะเลจีนตะวันออกในปัจจุบัน
1 ตุลาคม 1960
สนธิสัญญาความมั่นคงสหรัฐฯ-ญี่ปุ่น
สหรัฐฯ และญี่ปุ่นลงนามในสนธิสัญญาความร่วมมือและความมั่นคงทวิภาคีซึ่งเป็นข้อตกลงที่ต่ออายุได้เป็นเวลาสิบปี โดยกำหนดว่าการโจมตีใดๆ ต่อดินแดนภายใต้การบริหารของญี่ปุ่นจะต้องดำเนินการโดยทั้งสองประเทศเพื่อ “เผชิญกับอันตรายร่วมกัน” (ในสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกัน สหรัฐฯ ผูกพันตามสนธิสัญญาป้องกันร่วมกันปี 1951 กับฟิลิปปินส์) วอชิงตันยืนยันอย่างต่อเนื่องว่าสนธิสัญญาครอบคลุมหมู่เกาะเซนกากุ/เตี้ยวหยี๋ แม้ว่าจะได้ละเว้นจากการรับรองการอ้างอำนาจอธิปไตยของญี่ปุ่นอย่างชัดแจ้งเหนือหมู่เกาะเหล่านี้ นักวิเคราะห์บางคนเชื่อว่าสนธิสัญญาสหรัฐฯ-ญี่ปุ่นเป็นอุปสรรคสำคัญต่อการยึดครองหมู่เกาะนี้ด้วยกำลัง
รายงานของ UN พบความน่าจะเป็นสูงของน้ำมันในทะเลจีนตะวันออก
หลังการสำรวจทางธรณีวิทยาอย่างกว้างขวางในปี 1968 และ 1969 รายงานที่ตีพิมพ์โดยคณะกรรมาธิการเศรษฐกิจแห่งเอเชียและตะวันออกไกลของสหประชาชาติ พบว่า “แหล่งพลังงานจำนวนมาก” ในก้นทะเลระหว่างไต้หวันและญี่ปุ่น ซึ่งก็คือน่านน้ำนอกหมู่เกาะ Senkaku/Diaoyu บทความนี้นับเป็นหนึ่งในการค้นพบแหล่งไฮโดรคาร์บอนที่น่าเชื่อถือเป็นครั้งแรกและจุดประกายความสนใจในภูมิภาคนี้อีกครั้ง แม้ว่าจีนจะไม่เคยโต้แย้งการอ้างสิทธิ์ของญี่ปุ่นต่อหมู่เกาะเหล่านี้มาก่อน แต่ก็ยืนยันอำนาจอธิปไตยของตนเองเหนือหมู่เกาะเหล่านี้ในเดือนพฤษภาคม 2513 หลังจากที่ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ และไต้หวันจัดการเจรจาเกี่ยวกับการสำรวจพลังงานร่วมกันในทะเลจีนตะวันออก
17 มิถุนายน 2514
สนธิสัญญาพลิกกลับโอกินาว่า
สหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่นลงนามในสนธิสัญญาการพลิกกลับของโอกินาวา ซึ่งวอชิงตันคืนอำนาจการควบคุมหมู่เกาะริวกิวกลับคืนสู่ญี่ปุ่นอย่างมีประสิทธิภาพ การเคลื่อนไหวดังกล่าวถือเป็นการเสริมกำลังพันธมิตรด้านความมั่นคงระหว่างสหรัฐฯ กับญี่ปุ่น ซึ่งประธานาธิบดีริชาร์ด นิกสันของสหรัฐฯ มองว่าเป็น “กุญแจสำคัญ” ของสันติภาพในมหาสมุทรแปซิฟิก ขอบเขตที่กำหนดโดยข้อตกลงดังกล่าว[PDF] ดูเหมือนจะรวมหมู่เกาะ Senkaku/Diaoyu ไว้ด้วย เนื่องจากมีความเข้าใจในรัฐบาลสหรัฐฯ ว่าดินแดนเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของโอกินาว่า แต่ฝ่ายบริหารของนิกสันใช้จุดยืนที่เป็นกลางต่ออธิปไตยของพวกเขา ลำดับความสำคัญของมันคือการรักษาฐานในโอกินาว่าและทำให้ความสัมพันธ์กับจีนเป็นปกติซึ่งหวังว่าจะช่วยยุติสงครามเวียดนาม ในการตอบสนองต่อสนธิสัญญาพลิกผัน ROC และ PRC เริ่มออกการอ้างสิทธิ์ในหมู่เกาะต่างๆ โดยกล่าวว่าพวกเขาเป็นชาวจีนตั้งแต่สมัยโบราณและบริหารงานโดยมณฑลไต้หวัน ในขณะเดียวกัน ญี่ปุ่นมองว่าข้อตกลงพลิกกลับกับสหรัฐฯ เป็นการตรวจสอบเพิ่มเติมเกี่ยวกับอำนาจอธิปไตยของตนเหนือหมู่เกาะพิพาท
29 กันยายน 2515
ญี่ปุ่นและจีนสร้างความสัมพันธ์ให้เป็นปกติ
จีนและญี่ปุ่นสถาปนาความสัมพันธ์ทางการฑูตอย่างเป็นทางการหลังจากค่อยๆ กระชับความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจขึ้นใหม่ ในประเทศจีน ความล้มเหลวของการก้าวกระโดดครั้งใหญ่ของเหมา (1958-1962) ก่อนการปฏิวัติทางวัฒนธรรมส่งผลให้เกิดความอดอยากจำนวนมากซึ่งทำให้ปักกิ่งต้องประเมินนโยบายภายในประเทศอีกครั้งและขอความช่วยเหลือจากญี่ปุ่น การปรองดองจีน-ญี่ปุ่น เชื่อมโยงการสร้างสายสัมพันธ์ระหว่างสหรัฐอเมริกาและจีน—การเปลี่ยนแปลงความจงรักภักดีทางการเมืองอย่างเป็นทางการจากไทเปไปยังปักกิ่งซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญในการก่อตั้งความสัมพันธ์ทางการทูตระหว่างญี่ปุ่นและจีน นิกสัน ซึ่งฝ่ายบริหารได้ทำให้ความสัมพันธ์กับจีนเป็นลำดับความสำคัญทางการทูต ได้ไปเยือนปักกิ่งในปีเดียวกัน และสร้างความสัมพันธ์โดยพฤตินัยกับประเทศหลังจากการเยือนของรัฐมนตรีต่างประเทศสหรัฐฯ เฮนรี คิสซิงเจอร์ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2514 การค้าระหว่างญี่ปุ่นและจีนเพิ่มขึ้นในช่วงหลัง การทำให้เป็นมาตรฐาน ลดความรุนแรงของข้อพิพาทรอบแรกของเกาะ Senkaku/Diaoyu
19 มกราคม พ.ศ. 2517
จีนอ้างสิทธิ์หมู่เกาะพาราเซล
หนึ่งปีหลังจากสนธิสัญญาสันติภาพปารีส ซึ่งยุติการมีส่วนร่วมของสหรัฐฯ ในสงครามเวียดนามกองกำลังจีนเข้ายึด [PDF] ส่วนตะวันตกของหมู่เกาะพาราเซล ปักธงไว้หลายเกาะ และยึดกองทหารเวียดนามใต้ได้ กองทหารเวียดนามหนีไปทางใต้และก่อตั้งการยึดครองเวียดนามถาวรครั้งแรกของหมู่เกาะสแปรตลีย์ ในขณะเดียวกัน ปักกิ่งได้สร้างฐานทัพทางทหาร ซึ่งรวมถึงสนามบินและท่าเรือเทียม บนเกาะวูดดี้ ซึ่งเป็นเกาะพาราเซลที่ใหญ่ที่สุด หลังจากการล่มสลายของไซง่อนและการรวมประเทศของเวียดนาม สาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนามที่ตั้งขึ้นใหม่ได้สนับสนุนการอ้างสิทธิ์ในอดีตของภาคใต้ที่มีต่อ Spratlys และ Paracels จนถึงทุกวันนี้ จีนยังคงรักษากองกำลังราวหนึ่งพันคนในพาราเซล
11 มีนาคม 2519
ฟิลิปปินส์ค้นพบแหล่งน้ำมัน
หลังจากโครงการสำรวจอย่างกว้างขวาง ฟิลิปปินส์พบแหล่งน้ำมัน Nido นอกชายฝั่งเกาะปาลาวัน นับเป็นการค้นพบน้ำมันครั้งแรกในลุ่มน้ำปาลาวันตะวันตกเฉียงเหนือ การค้นพบนี้เกิดขึ้นสี่ปีหลังจากรัฐบาลผ่านพระราชบัญญัติสำรวจและพัฒนาน้ำมันปี 1972 ซึ่งเป็นพื้นฐานทางกฎหมายสำหรับการสำรวจและพัฒนาแหล่งปิโตรเลียมในขณะที่มะนิลาผลักดันให้เป็นอิสระด้านพลังงาน Philippine Cities Service, Inc. ซึ่งเป็นบริษัทน้ำมันแห่งแรกของประเทศ เริ่มขุดเจาะบ่อน้ำมันในแหล่งน้ำมัน Nido และเริ่มการผลิตเชิงพาณิชย์ในปี 1979 โดยให้ผลผลิต 8.8 ล้านบาร์เรลในปีนั้น ในปี 2555 กองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF) ตั้งข้อสังเกต [PDF] ว่าอุตสาหกรรมปิโตรเลียมของฟิลิปปินส์อาจมี “ศักยภาพที่สำคัญ” ในทะเลจีนใต้ ซึ่งอยู่ติดกับแอ่งปาลาวันตะวันตกเฉียงเหนือ
กุมภาพันธ์ 2522 – มีนาคม 2522
สงครามจีน-เวียดนาม
จีนทำสงครามสั้นแต่นองเลือดกับเวียดนาม โดยเปิดฉากโจมตีเพื่อตอบโต้การรุกรานและการยึดครองกัมพูชาของเวียดนามในปี 2521 ซึ่งยุติการปกครองของคอมมิวนิสต์เขมรแดงที่ได้รับการสนับสนุนจากจีน ความขัดแย้งดังกล่าวถือเป็นจุดสิ้นสุดของความตึงเครียดระหว่างปักกิ่งและฮานอย ซึ่งกำลังดำเนินไปในระดับสูงแล้ว หลังจากที่เวียดนามสร้างสัมพันธ์กับสหภาพโซเวียต ซึ่งเป็นคู่ต่อสู้ในสงครามเย็นของจีนเมื่อเดือนพฤศจิกายนปีที่แล้ว จีนได้ช่วยเหลือเวียดนามในการทำสงครามกับทั้งฝรั่งเศสและสหรัฐอเมริกา แม้ว่าทั้งสองฝ่ายจะอ้างชัยชนะ แต่จีนก็ถอนตัวจากเวียดนามหลังจากผ่านไปไม่ถึงเดือน โดยล้มเหลวในการบีบบังคับเวียดนามให้ออกจากกัมพูชา มีผู้เสียชีวิตประมาณสามหมื่นรายในความขัดแย้งระยะสั้น ซึ่งถือเป็นจุดเริ่มต้นของข้อพิพาทชายแดนระหว่างปักกิ่งและฮานอยหลายครั้ง และตอกย้ำความไม่ไว้วางใจของเวียดนามที่มีต่อจีน
10 ธันวาคม 2525
UNCLOS ก่อตั้งขึ้น
หลังจากสามทศวรรษของการเจรจา การประชุมสหประชาชาติว่าด้วยกฎหมายทะเลครั้งที่ 3 และครั้งสุดท้ายหรือ UNCLOS ได้สิ้นสุดลงในมติที่กำหนดสิทธิและความรับผิดชอบของประเทศต่างๆ ในการใช้น่านน้ำโดยรอบตามเขตเศรษฐกิจจำเพาะและชั้นวางแบบคอนติเนนตัล มาตรการนี้มีผลบังคับใช้เมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2537 หนึ่งปีหลังจากที่กายอานากลายเป็นประเทศที่หกในการลงนามในสนธิสัญญา UNCLOS ไม่ได้กล่าวถึงประเด็นอธิปไตยที่เกี่ยวข้องกับทะเลจีนใต้และทะเลตะวันออก และการใช้ถ้อยคำที่คลุมเครือทำให้ไม่สามารถทำหน้าที่เป็นคณะกฎหมายที่น่าเชื่อถือในการแก้ไขข้อพิพาทเกี่ยวกับดินแดน แม้ว่าสหรัฐอเมริกาจะยอมรับว่า UNCLOS เป็นกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศ แต่ยังไม่ได้ให้สัตยาบันในสนธิสัญญา ซึ่งเป็นความเคลื่อนไหวที่จะทำให้วอชิงตันมีเวทีที่ยิ่งใหญ่กว่าที่จะสามารถพัฒนาผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและยุทธศาสตร์ของตนได้
14 มีนาคม 2531
จีนจมเรือเวียดนาม 3 ลำ
หลังจากผ่านไปราวๆ ทศวรรษแห่งความสงบในทะเลจีนใต้ จีนและเวียดนามปะทะกันที่แนวปะการังจอห์นสัน ถือเป็นความขัดแย้งทางอาวุธครั้งแรกของจีนเหนือหมู่เกาะสแปรตลีย์ กองทัพเรือจีนจมเรือเวียดนาม 3 ลำ สังหารลูกเรือ 74 นายในการเผชิญหน้าทางทหารที่ร้ายแรงที่สุดครั้งหนึ่งในทะเลจีนใต้ เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นหลังจากที่ปักกิ่งดำเนินจุดยืนที่แน่วแน่มากขึ้นในพื้นที่ จัดตั้งการปรากฏตัวทางกายภาพบน Fiery Cross Reef ใน Spratlys ในเดือนมกราคม 1987 เพื่อเป็นการตอบโต้ เวียดนามครอบครองแนวปะการังหลายแห่งเพื่อติดตามการเคลื่อนไหวของจีน เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นท่ามกลางการปฏิรูปเศรษฐกิจของเติ้ง เสี่ยวผิงในช่วงทศวรรษ 1980 เมื่อกิจกรรมทางเศรษฐกิจของจีนเริ่มขยับไปยังจังหวัดชายฝั่งทะเล และทรัพยากรทางทะเลกลายเป็นสิ่งที่มีค่ามากขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากจำเป็นต้องมีไฮโดรคาร์บอนเพื่อรักษาการเติบโต
กุมภาพันธ์ 1992
จีนผ่านกฎหมายว่าด้วยทะเลอาณาเขต
จีนผ่านกฎหมายว่าด้วยทะเลอาณาเขตและเขตต่อเนื่อง ซึ่งอ้างสิทธิ์เหนือทะเลจีนใต้ทั้งหมดโดยอิงจากสิทธิทางประวัติศาสตร์ของตนในพื้นที่ตั้งแต่สมัยราชวงศ์เซี่ย ซึ่งปกครองระหว่างศตวรรษที่ 21 ถึง 16 ก่อนคริสตศักราช กฎหมายใช้วิธีการที่เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่มากขึ้นในการกำหนดดินแดนซึ่งไม่จำเป็นต้องได้รับการยอมรับ [PDF] และให้เหตุผลโดย UNCLOS ซึ่งลงนามเมื่อสิบปีก่อน การเคลื่อนไหวนี้ถูกมองว่าเป็นความพยายามของจีนเพื่อให้ได้รับความมั่นคงทางทะเลมากขึ้นสำหรับตัวเอง เนื่องจากปักกิ่งเป็นหนึ่งในประเทศที่มีการเคลื่อนไหวมากที่สุดใน UNCLOS ในการพยายามขัดขวางความพยายามของสหรัฐฯ และสหภาพโซเวียตในการรักษาเสรีภาพในการเดินเรือสำหรับเรือรบ