รามเกียรติ์ 96
พอพญาทศกัณฐ์เห็นอินทราชิตลากเอาวานรเผือกมาได้ ก็ปรบมือชื่นชม เข้าหอมแก้มซ้ายขวาชมลูกสารพัด “พ่อว่าแล้ว ว่าเรื่องแค่นี้ไม่คณามืออินทรชิตลูกพ่อซะหรอก ลูกคือองค์รัชทายาทที่คู่ควรจะสืบราชบัลลังค์ต่อจากพ่อแต่ผู้เดียว….. ทหารลากเจ้าลิงป่าตัวนี้ไปประหารซะ ทำอย่างไรก็ได้ให้มันตายให้พ้นๆแผ่นดินเรา” ราชมัลลากหนุมานออกไปจากท้องพระโรง ใช้วิธีประหารสารพัดหนุมานก็ไม่ตายซะที… ตัดหัวดาบก็หัก
ตีด้วยเหล็กกระบองก็แตก เพชฌฆาตเอาใส่ครกจะตำหนุมานให้แหลก พญาลิงก็กระโดดเอาหัวนักฆ่ามาโขกกันจนตาย ทศกัณฐ์ได้รับรายงานจึงสั่งให้เอาช้างตกมันชื่อว่าบรรลัยจักรวาลที่กำลังตกมัน จับช้างกรอกเหล้าให้คึกมากขึ้น โดยหวังว่าจะให้ช้างไสงาแทงหนุมานจนตาย แต่หนุมานกลับไต่งาช้างขึ้นไปฆ่าควาญ แล้วหักคอช้างจนขาดตายคาที่ เพชฌฆาตพากันเกรงกลัวฤทธิ์ของลิงลมจึงวิ่งไปฟ้องทศกัณฐ์ พญายักษ์รู้ทันทีว่าลิงตัวนี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ ใช้ไม้แข็งท่าจะไม่ได้ผล เอามาชุบเลี้ยงเพื่อใช้งานคงดี จึงให้ทหารไปเชิญหนุมานมาเฝ้า “นี่ท่านพญาวานรผู้มีฤทธิ์ ท่านน่าจะมาอยู่ช่วยราชการ ร่วมทัพแห่งลงกา เราจะแต่งตั้งให้ท่านเป็นแม่ทัพมีเบี้ยหวัดสบายกว่าอยู่ป่านัก ท่านจะว่าอย่างไร” หนุมานทำหน้าซื่อตามเคย ตอบกลับอย่างนบนอบว่า
“ข้าเป็นลิงป่าไม่คุ้นชินกับการอยู่เมือง โทษที่ข้าทำก็มากมาย ขอให้ท่านโปรดลงโทษเพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่างในภายหน้า” ทศกัณฐ์ทำเป็นถอนใจ ส่ายหน้า “เอาเถอะ ถ้าท่านอยากจะรับโทษอย่างลูกผู้ชายก็ตามใจ เราจะสงเคราะห์ให้ แต่เราจะสังหารท่านด้วยวิธีใดหละ” หนุมานได้ทีจึงบอกพญายักษ์ไปว่า “สิ่งที่จะฆ่าข้าได้คือไฟ ขอให้ท่านจุดไฟเผาข้าเถิด” ราชาแห่งลงกายิ้มร่า “ทหาร เจ้าจงนำนุ่นสำลีผสมฟางชุบน้ำมันสนมาพันตัวลิงป่าตัวนี้หน่อย แล้วจงเอาเจ้าลิงนี่ไปมัดไว้ที่พระลานหน้าวัง” ทหารทำตามที่ขุนยักษ์สั่ง ทศกัณฐ์ควงหอกแก้วสุรกานต์ จนเกิดประกายกลายเป็นไฟ แล้วจุดไปที่สำลีที่พันตัวหนุมาน ลิงเผือกทำทีเป็นร้อนยิ่งนัก ดิ้นรนเหมือนจะขาดใจ กระชากตัวออกจากหลักวิ่งไปทั่ววังแห่งลงกา เข้าห้องโน้นออกห้องนี้ เผาตำหนักน้อยใหญ่วอดวายไปหมด แล้ววิ่งออกจากเมืองไปตามถนน เข้าออกบ้านเรือนจนกรุงลงกากลายเป็นทะเลเพลิง ชาววังต่างพากันโกลาหน พญายักษ์รีบคว้าเมียออกจากวัง อุ้มนางมนโฑด้วยแขนขวา อุ้มกาลอัคคีด้วยแขนซ้ายพาหนีตายออกมานอกวังหนีไปยังยอดเขาสัตนา ทั้งเชื้อพระวงศ์ เสนาบดีต่างพาครอบครัววิ่งหนีตายกันจ้าระหวั่น ในขณะที่ประชายักษ์ชุลมุน หนุมานก็หนีออกมาอย่างสบายใจ
ทศกัณฐ์เจ็บใจยิ่งนักที่เสียรู้ลิงป่า ขนาดชื่อมันยังไม่รู้เลย นี่ต้องเสียลูกทั้งพันตน เสียไพร่พลมากมาย สุดท้ายมาเสียเมืองทั้งเมืองในกองไฟ ยิ่งเห็นควันไฟยิ่งแค้น เห็นตอตะโกบ้านเรือนยิ่งเจ็บใจที่เสียรู้ในครั้งนี้ หลังจากที่คุมสติได้ เจ้าลงกาจึงเรียกมโหทร เสนายักษ์คนสนิทเข้ามาสั่งงาน “มโหทร ผู้ที่ข้ารักดั่งลูก จงฟังคำสั่งพ่อ เจ้าจงเหาะไปบอกพระอินทร์ให้ท่านมาสร้างเมืองให้เราใหม่ เจ้าจงรีบไปเชิญเสด็จโดยเร็ว” มโหทรมีฤทธิ์มากอยู่แล้ว ผู้ผ่านศึกเคียงนายมาอย่างโชคโชนงานไปเฝ้าพระอินทร์แค่นี้ไม่ใช่เรื่องยาก พอถึงสวรรค์ชั้นดาวดึงส์จึงตรงเข้าไปกราบทูลเชิญพระอินทร์ให้ลงไปสร้างเมืองใหม่ตามบัญชาของพญาทศกัณฐ์ พระอินทร์ยังเกรงกลัวฤทธิ์ของอินทรชิตมิรู้ลืมจึงจำใจเรียกพระวิษณุกรรมผู้เป็นช่างสวรรค์ให้ร่วมเดินทางมายังเกาะลงกา เมื่อเทพทั้งสองมาถึงจึงร่ายมนต์สร้างวัง ตำหนักน้อยใหญ่ บ้านเรือน กำแพงเมืองล้อมรอบขอบชิด สวยกว่าเดิมซะอีก ก่อนจะกลับสวรรค์พระอินทร์ทั้งเป่าทั้งเจิมให้ลงกาเมืองใหม่อยู่เย็นเป็นสุข
แล้วท่านจึงกลับดาวดึงส์ ชาวลงกาพาลูกจูงหลานเข้าอยู่บ้านใหม่กันอย่างมีความสุข ทศกัณฐ์สั่งให้สมโภชเมืองใหม่เป็นเวลาเจ็ดวันเจ็ดคืน การละเล่นมหรสพทั้งวันทั้งคืน มีการเล่นต่างๆ มีมวยปล้ำ การแสดงฟ้อนรำ ชกมวย ฟันดาบ งิ้ว เชิงสิงโต หุ่นชักละครเชิด ทำให้ชาวประชาทั้งในวังนอกวังสนุกสนานยิ่งนัก (รัชกาลที่สองทรงนิพนธ์ว่า ในตอนท้ายพญาทศกัณฐ์ขอให้มีการเปรียบมวยหญิงซะสองคู่ เอาผู้หญิงโสดก็ได้ มีผัวแล้วก็ได้ ดูไปขำไป – แสดงว่าพญายักษ์ก็มีมุมน่ารักอยู่เหมือนกัน)
หนุมานเหาะกลับมาหาพระนารถฤาษี ปรึกษาว่า “พระเจ้าตา เมื่อครู่หลานได้เผาลงกาวอดวายไปทั่ว แต่ไฟยังติดอยู่ที่ปลายหางไม่สามารถดับได้ ทั้งลงน้ำ คลุกฝุ่นไฟก็ไม่ดับซะที” พระฤาษีหัวเราะด้วยความเอ็นดู “เอ็งนี้เป็นถึงทหารเอกขององค์อวตาร เพลิงแค่นี้ก็ดับไม่ได้ ก็น้ำบ่อน้อยของเจ้างัย ทำไมไม่เอามาดับไฟ” ด้วยปัญญาหนุมานคว้าหางที่ติดไฟมาไว้ที่ปาก กลั่นใจอมอากาศอัดลมเข้าเต็มปาก อมปลายหางที่ติดไฟเข้าไปในปาก ไฟก็ดับทันที ดีใจยิ่งนักจึงกราบลาพระเจ้าตา เป็นอันเสร็จงานบินข้ามมหาสมุทรกลับสู่แผ่นดินใหญ่
พอถึงเขาเหมติรันบรรพตก็เข้าโผกอดน้องรักทั้งสองคือ องคต และ ชมพูพาน เล่าว่าพบนางสีดา ถวายแหวน แต่ที่ดูจะออกรสชาติที่สุดคือการได้เผลาลงกา ถามไถ่กันอย่างสนุกก็ไม่ลืมที่จะตรงไปกราบนกสัมพาที ขอบคุณที่บอกทางไปลงกา แต่ตอนนี้ขอลาพาทัพวานรกลับไปเฝ้าพระรามก่อน