รามเกียรติ์ 206
พระลักษณ์ถามพิเภกว่าศัตรูหายไปไหนแล้วจะแก้ห่าอาวุธนี้อย่างไรดี พิเภกคนซื่อทูลว่าบัดนี้อินทรชิตกำบังกายบนกรีบเมฆขอให้พระอนุชาแผลงศรขึ้นฟ้าเพื่อทำลายมัน พระลักษณ์แผลงศรพลายวาตจนสั่นสะเทือนทั่วฟ้า อินทรชิตต้องศรทั่วร่างแต่ครั้งนี้ไม่สามารถร่ายเวทมนต์ใดๆให้ศรหลุดได้ ยักษ์รูปงามอย่างอินทรชิตบัดนี้เครื่องทรงขาดกระจุย ร่างกายบอบช้ำเป็นที่สุด อินทรชิตหมดแรง หมดกำลลังใจ ได้แต่ร้องไห้สงสารตัวเองที่มาพบจุดจบเช่นนี้… อินทรชิตสิ้นลขาดใจตายอยู่ในอากาศ
พระลักษณ์มิรอช้าชักศรพรหมาสตร์หมายจะยิงซ้ำตัดหัวอินทรชิตให้เสร็จกิจ แต่พิเภกห้ามไว้….. พระลักษณ์ถามพิเภกว่าศัตรูหายไปไหนแล้วจะแก้ห่าอาวุธนี้อย่างไรดี พิเภกคนซื่อทูลว่าบัดนี้อินทรชิตกำบังกายบนกลีบเมฆขอให้พระอนุชาแผลงศรขึ้นฟ้าเพื่อทำลายมัน พระลักษณ์แผลงศรพลายวาตจนสั่นสะเทือนทั่วฟ้า อินทรชิตต้องศรปักทั่วร่างแต่ครั้งนี้จะร่ายเวทมนต์ใดๆศรก็หาหลุดไม่ ยักษ์รูปงามอย่างอินทรชิตบัดนี้เครื่องทรงที่ขาดกระจุย ร่างกายบอบช้ำเป็นที่สุด เลือดไหลโทรมกาย อินทรชิตหมดแรงหมดกำลลังใจ ได้แต่ร้องไห้สงสารตัวเองที่มาพบจุดจบเช่นนี้…
อินทรชิตสิ้นลมขาดใจตายอยู่กลางอากาศ
พระลักษณ์มิรอช้าชักศรพรหมาสตร์หมายจะยิงซ้ำตัดหัวอินทรชิตให้เสร็จกิจ แต่พิเภกชิงห้ามไว้ “อินทรชิตได้พรจากพระพรหมว่าหากศีรษะตกสู่แผ่นดินใดแผ่นดินผืนนั้นจะเกิดไฟไหม้จนไม่ชีวิตใดเหลือรอดอยู่ได้” พระลักษณ์ลดศรลงตามคำเตือนของพิเภก “แล้วเราจะทำอย่างไรต่อดีหละท่าน” พิเภกสามารถทูลทางออกได้อย่างทุกคราว
“ทูลพระอนุชา ท่านควรบัญชาให้องคตบุตรพญาพาลีขึ้นไปขอพานแว่นฟ้าแก้วจากองค์พรหมเพื่อใช้ลองศีรษะอินทรชิต” พระลักษณ์มิรอช้าร้องสั่งให้องคตขึ้นไปขอพานแว่นฟ้าทันที องคตบุตรแห่งพาลีรวบรวมกำลังกะโดดขึ้นฟ้ามุ่งสู่วิหารท้าวมหาพรหมผู้ประหลาดใจว่าเหตุใดองคตจึงมาเยือนถึงวิมานอันสงบของท่าน “บัดนี้น้องพระสี่กรได้พิชิตบุตรแห่งทศกัณฐ์นามอินทรชิตลงแล้ว พระอนุชาจึงบัญชาให้ข้าบาทมาขอพานแว่นฟ้าแก้วอลงกรณ์เพื่อใช้รองเศียรของพญายักษ์ก่อนจะตกสู่พื้นโลก”
พระพรหมยินดีต่อชัยชนะของพระอวตารอย่างยิ่ง เพราะนี่เท่ากับภาระกิจแห่งยุคได้บรรลุไปแล้วครึ่งหนึ่ง องค์พรหมมิรอช้ามอบพานแก้วให้องคตแล้วอวยพรให้สำเร็จภาระกิจโดยเร็ว องคตถือพานแว่นฟ้าเหาะชูอยู่เหนือสนามรบ เมื่อพระลักษณ์เห็นว่าทุกอย่างพร้อมแล้วจึงประทับศรพรหมาสตร์ยิงขึ้นฟ้าตัดมือ ตัดแขน จนสุดท้ายตัดหัวอินทรชิตกระเด็นออกจากร่าง บัดนี้กายของมหาอุปราชแห่งลงกาตกสู่พื้นอย่างสิ่งที่ไร้ค่า