
รามเกียรติ์ 298
เมื่อพิเภกบอกตัวยาและอุปกรณ์ในการปรุงโอสถเพื่อถอนหอกกบิลพัทออกจากร่างของพระลักษณ์อย่างครบถ้วน หนุมานมิทันรอให้พิเภกอธิบายจนจบประโยคดี ก็รีบถวายบังคมแล้วคลานออกมาอย่างว่องไว เพราะขุนกระบี่มีเวลาเพียงชั่วคืนเท่านั้นที่จะหาตำหรับยาและเครื่องมือมาให้ได้ครบ หนุมานยืนสงบจิตนิมิตกายสูงใหญ่ดั่งองค์พรหม
บัดเดี๋ยวก็เป็นพรหมาน สูงตระหง่านเงื้อมง้ำคีรีศรี
แปดกรสี่พักตร์รูจี มีกุณฑลแก้วแพรวพรรณ
แล้วชักตรีเพชรออกกวัดแกว่ง วาบวามดั่งแสงสิริย์ฉัน
สำแดงฤทธิ์ไกรดั่งไฟกัลป์ เหาะดั้นไปโดยเมฆา ฯ พระราชนิพนธ์ในร.๑
วายุบุตรเหาะตรงไปยังยอดเขาสัญชีพสัญญีตามทิศที่พิเภกบอก แรงลมจากกำลังจากวานรพรหมทำให้เขาใหญ่สั่นสะเทือน เหล่าเทพผู้รักษาภูเขาและเทพประจำต้นสมุนไพรต่าง ๆ พากันแตกตื่นวิ่งชนกันวุ่น หนุมานมาถึงสัญชีพสัญญีคีรีแต่ก็จนปัญหาไม่รู้ว่าต้นไหนคือต้นที่พญาพิเภกบอกกันแน่
เหล่าเทพารักษ์แหงนหน้าขึ้นดูที่มาของแรงพายุกลับเห็นลิงใหญ่เกาะอยู่บนยอดเขา ต่างรู้ว่าบัดนี้ถึงกาลที่พระนารายณ์ได้ทรงใช้ให้ทหารเอกของพระองค์มาเก็บยา เพราะชีวิตธรรมดาคงไม่สามารถมาถึงขุนเขาแห่งนี้ได้ “ดูก่อนท่านผู้กล้า จงบอกนาม และวัตถุประสงค์ว่าท่านมาถึงที่นี่เพื่อสิ่งใด”
หนุมานก้มหัวลงต่ำแสดงความเคารพ “ตัวข้านี้คือคำแหงหนุมานทหารเอกแห่งพระอวตาร ท่านใช้ให้มาเก็บสรรพยาเพื่อนำไปปรุงโอสถแก้พิษหอกกบิลพัทที่ต้องพระเชษฐา ขอเทพยดาบอกด้วยเถิดว่าต้นไหนคือพระโอสถ” เพียงได้ยินชื่อแห่งองค์นารายณ์ เจ้าแห่งขุนเขารุกขเทวดาต่างทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้น พร้อมใจกันถวายบังคมดั่งองค์รามเสด็จมายืนตรงหน้า แล้วชี้บอกหนุมาน “โน่นคือสังกรณีอันยืนต้นคู่กับต้นตรีชวา ท่านจงรีบเก็บไปทั้งสองต้น เพราะจากนี้ท่านจะต้องไปอีกหลายแห่ง” หนุมานกระโดดคว้าต้นไม้ที่ไม่เคยแม้แต่จะได้ยินชื่อมาก่อน
จากนั้นร้องถามอย่างรีบเร่ง “ท่านเทพาช่วยบอกทีว่าเขาที่พญาโคของพระอิศวรอยู่ที่ไหน” เทวดาชี้ไปทางทิศอีสาน “โน่นคือเขาอินทกาลอันเป็นที่สถิตของโคอุสุภราชขององค์พระอิศวรมหาเทพ” หนุมานพยักหน้าออกแรงกระโดดไกลจนถึงเขาอินทกาล มองหาเพียงชั่วครู่ก็เจอปากถ้ำ แต่ภายในถ้ำนั้นมืดจนทำให้หนุมานต้องสำแดงฤทธิ์หาวเป็นดาวเดือนเพื่อให้ถ้ำสว่าง เห็นโคอุสุภราชยืนนิ่งอยู่เหมือนรออยู่ก่อนแล้ว
แลเห็นซึ่งโคอุสุภราช พาหนาสน์พระอิศวรเรืองศรี
เข้าใกล้แล้วกล่าววาที บัดนี้สมเด็จพระจักรา
รณรงค์ด้วยท้าวทศพักตร์ พระลักษณ์ต้องหอกยักษา
จะขอมูลท่านไปประกอบยา แก้พระอนุชาชัยชาญ ฯ พระราชนิพนธ์ในร.๑