รามเกียรติ์ 149
หนุมานก้มกราบรับคำใส่เกล้า คว้าขวดน้ำสำคัญกลับตัวเหาะตรงสู่สมรภูมิ พอมาถึงตรงเข้ากราบแทบบาทพระรามแล้วส่งส่วนผสมยาทั้งหมดให้แก่นาย พร้อมทูลเนื้อความที่พระอนุชาพรตและสัตรุดฝากมาทุกถ้อยคำ พระรามยินดียิ่ง ส่งเครื่องปรุงยาทั้งหมดให้แก่พิเภกผู้เตรียมตัวรอปรุงยาไว้แล้ว ถึงจะอยู่ในความมือแห่งราตรีกาลพญาพิเภกยังสามารถแบ่งสัดส่วนยา สังกรณี ตรีชวา และปัญจที ออกเป็นส่วนเท่าๆกันอย่าชำนาญ พญายักษ์บริกรรมบทพรหมคุณพลางนำส่วนผสมทั้งหมดบดด้วยหินบดยาจนเข้ากันดี จากนั้นทายาลงที่แผลจากพิษหอกโมกขศัดิ์ พร้อมเสกเป่าซ้ำด้วยคาถาแห่งพรหมา ทันใดนั้นโมกขศักดิ์ยอดแห่งศาตราก็หลุดออกจากร่างพระลักษณ์โดยไม่ปรากฎรอยแผลใดๆทั้งสิ้น อนุชาแห่งองค์รามฟื้นคืนสติดั่งไม่เคยมีเหตุร้ายเกิดขึ้นมาก่อน
ก้มลงกราบพระรามที่ตักและขอพระราชทานอภัยที่ตนเสียทีรบแพ้แก่กุมภกรรณ “น้องเสียทีรบแพ้เจ้ายักษ์ร้ายกุมภกรรณ ทำให้เสียพระเกียรติแห่งองค์อวตารถือเป็นอาญาถึงชีวิต แต่ก็ยังทรงช่วยน้องให้มีชีวิตรอดอีกครั้ง นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้น จากนี้ข้าขอสนองคุณแทบพระบาทจนกว่าจะชีวิตจะหาไม่…” พระรามได้แต่ร้องไห้โอบกอดน้องอย่างยินดี แล้วปลอบว่า “หากลักษณ์น้องของพี่มีอันเป็นไป พี่คงต้องตายตามเจ้าแน่ เพราะจะมีเหตุผลใดเล่าที่องค์รามจะมีชีวิตอยู่โดยไม่มีองค์ลักษณ์เคียงข้าง พี่คงจะไม่อาจทนทุกข์ทรมานมีชีวิตอยู่ต่อไปโดยไม่มีเจ้า…. พญาสุครีพท่านจงสั่งให้ไพร่พลยกทัพกลับสู่พลับพลาเพื่อพักผ่อนเถิด และเราจะได้ร่วมคิดอ่านรับการศึกในภายหน้า”
กองสอดแนบของลงกาที่เฝ้าดูอยู่เห็นว่าศัตรูสามารถแก้ไขจนพระลักษณ์ฟื้นขึ้นมาได้ จึงรีบกลับเข้าเมืองไปทูลพญาทศกัณฐ์ “ขอเดชะ อันพระลักษณ์ที่ต้องหอกโมกขศักดิ์ของพระมหาอุปราชกุมภกรรณจนแน่นิ่ง บัดนี้ได้รับการแก้ไขจนฟื้นขึ้นมาได้อีกและขณะทัพพลลิงได้ถอยกลับสู่พลับพลาตั้งแต่ก่อนรุ่งสางแล้วพะยะค่ะ” ทศกัณฐ์รู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า ดั่งชัยชนะหบุดมือ มึนงงว่าศัตรูสามารถฟื้นจากพิษของโมกขศักดิ์ได้อย่างไร “มโหทรเสนาข้า เจ้าจงรีบไปเชิญกุมภกรรณมาหาข้าเดี๋ยวนี้” มโหทรรีบรุดไปตามกุมภกรรณถึงปราสาท เพียงชั่วครู่กุมภกรรณก็มาปรากฎตัวในท้องพระโรง ทศกัณฐ์มิรอช้า “นี่กุมภกรรณน้องพี่ เจ้าลองพิจารณาดูสิว่าเหตุใดเจ้ามนุษย์ตัวเล็กจึงได้รอดพ้นจากพิษแห่งโมกขศักดิ์หอกที่สามารถพิชิตได้ทั้งสามโลกไปได้”
กุมภกรรณในขณะนี้ก็มึนงงไม่แพ้พี่ทูลว่า “ถวายพระพรราชาแห่งมารทศกัณฐ์…. พี่ท่านข้าก็สับสนมิแพ้ท่านเท่าใดหรอก โมกขศักดิ์สามารถชนะเหล่าเทพได้อย่างสบายๆ แต่เพราะเจ้าไส้ศึกพิเภกบกวิธีแก้กลนี่เหล่ามนุษย์ผู้เป็นนาย เจ้าลักษณ์ร่างน้อยถึงได้รอดชีวิตไปได้…..ข้านี้เจ็บใจยิ่งนัก ข้าสัญญาว่าจากนี้ไปเหล่ามนุษย์และวานรจะไม่มีโอกาสมีชีวิตบนแผ่นดินลงกาอีกแล้ว ข้าจะล้างพวกมันให้สิ้นแผ่นดินของเรา…”
ทศกัณฐ์เข้าสวมกอดน้องสุดที่รักอย่างแนบแน่น “มิเสียทีที่พี่ไว้ใจ มิเสียแรงที่เจ้าเกิดเป็นน้องพี่ ทำเถิดทำในสิ่งที่เจ้าเห็นควร…” กุมภกรรณก้มลงกราบพร้อมลาออกไปจัดการกับผู้รุกรานอีกครั้ง แต่ในครั้งนี้พญากุมภกรรณมีแววตาที่โหดเหี้ยมกว่าเดิม มีความอำมหิตมากกว่าทุกครั้งที่เคยออกรบ เพราะครั้งนี้คือภาระกิจที่ต้องสำเร็จ อย่างเบ็ดเสร็จ